hee,
ik ben erachter gekomen dat mijn vriendin anorexia heeft.
En ook best wel erg, ze gaat bijvoorbeeld als ze wat heeft gegeten
heel veel bewegen met haar handen, voeten enz.
ze eet zowat niks en haar bmi is ondergewicht,
weeet iemand wat ik kan doen, behalve zeggen dat ze gewoon moet eten wat dat heeft toch geen zin. (:
xx
Ik zou gewoon even goed met haar gaan praten, over de gevolgen enzo.
Voorderest heb niet echt tips, veel succes!
Met haar praten etc. en als dat niet helpt, zal je haar ouders moeten inlichten, vrees ik.
ja, er is wel iemand die heet weet, volwassene…
maar die vinden dat niet het ergste probleem dat er is, ze heeft
namelijk niet alles verteld aan die vrouw. moet ik dat als het erger word gaan doen, of moet ik me er niet mee bemoeien?
Praat met haar en zoek hulp voor haar. Het is misschien dom om hulp te gaan zoeken (dat haar misschien een gevoel geeft dat je haar niet serieus neemt, en dat je d’r vertrouwen verwaarloost) maar dit is achteraf toch het beste dat je kunt doen. Probeer in eerste instantie te gaan praten met je vriendin… Ze zal waarschijnlijk alles gaan ontkennen, maar als haar BMI al opmerkelijk laag is zal het wel moeten
je moet niet afwachten tot het erger wordt…
je moet zeker naar iemand toe gaan die haar kan helpen. het is misschien moeilijk omdat je vriendin kan gaan denken dat je haar niet serieus neemt en haar geheimen aan anderen vertelt, maar het is echt het beste. ik weet uit eigen ervaringen hoe het mis kan gaan als je het niet vertelt.
haar ouders inlichten, dat sowieso. de zus van een vriendin van mij heeft ook een eetstoornis en de ouders zijn het te weten gekomen omdat de moeder van haar beste vriendin hun heeft opgebelt. nu is ze helemaal in therapie enzo.
Ga naar haar ouders, of zoek hulp. Ze zal het wss niet waarderen maar uiteindelijk is het beter voor haar,
Je moet echt met haar erover praten, voor dat het uit de hand loopt!
praat met haar, en anders met haar ouders of bijv. de vertrouwenspersoon op school ofzo
sterkte
Een vertrouwenspersoon opzoeken, tante, iemand op school, ouders? achteraf zal ze je hier dankbaar voor zijn.
het ligt er ook een beetje aan wat je kunt doen, of ze het namelijk zelf al weet en erkent. als ze in de ontkenningsfase zit zal ze jouw ‘hulp’ alleen maar als negatief ervaren en jou als vijand om af te vallen gaan zien. als ze het al wel van zichzelf weet kun je met haar zelf praten, haar proberen te begrijpen, er voor haar zijn, haar zelf laten bepalen wat ze wel en niet wil, toon je bezorgdheid wel gewoon. praat er voor jezelf over met jou ouders of een vertrouwenspersoon, maar ligt als ze het zelf niet kan/wil/doet haar ouders ook in.