Angst voor operatie en alles eromheen

Beauty, Health & Hair
#1

Over ongeveer een maandje word ik aan mijn kaken en kin geopereerd. Ik weet al een tijdje dat dit gaat gebeuren, maar nu heb ik echt een datum gekregen en dat maakt het nog veel spannender. Steeds als ik eraan denk krijg ik kriebels in mijn buik en begin ik sneller te ademen, word er een beetje paniekerig van.
Nu weet ik wat er allemaal gaat gebeuren en dat is nog niet eens de reden van mijn angst, ik vind meer alles wat eromheen hoort spannend en eng. Ten eerste de dagen/nachten ervoor. Van mezelf weet ik dat ik best snel gestrest kan zijn en dat dat behoorlijke invloed op mijn slaap heeft, ook word ik snel misselijk, krijg ik last van mijn darmen etc. En zelfs de rit naar het ziekenhuis toe lijkt me vreselijk.
Wat ik vooral eng vind zijn het infuus, de narcose en het overnachten in het ziekenhuis. Heb zoiets nog nooit meegemaakt dus heb ook geen vergelijkingsmateriaal of iets.
De pijn ben ik minder bang voor, maar iets waar ik wel mee zit zijn de dagen/weken erna. Ik moet de eerste tijd vloeibaar eten en weet niet hoe lang dit gaat duren, dat verschilt per persoon ben ik al achter gekomen.
Mijn gezicht wordt ook heel anders en dat vind ik ook vrij spannend, ben bang dat ik een ander (negatief) zelfbeeld zal krijgen en er misschien niet blij mee ben.
Ook ga ik een paar weken school/werk missen, denk dat ik flink achter ga lopen.

Kortom, over een heeel aantal punten ben ik gestrest en ik vind maar geen manier om er rustig onder te worden. Dus misschien heeft iemand hier dé oplossing, hehe :blush:

#2

Nou voor je schooldingen zou je misschien nu alvast vooruit kunnen werken?
En voor de rest, kun je niet eens naar het ziekenhuis bellen of ze informatiemateriaal hebben ofzo of je op een andere manier gerust kunnen stellen?

#3

Thanks voor je reactie!
Ik heb daar mijn SLB’er al voor benaderd maar omdat wij echt met projecten werken kunnen ze nog niks vooruit plannen, ze willen echt dat iedereen er gewoon dezelfde tijd ervoor krijgt en zouden een project dat later komt niet nu al kunnen uitleggen. Moet het dus doen met de info die we op internet al krijgen en de uitleg uit de les moet ik blijkbaar later inhalen of het zelf uitzoeken…
Over een paar weken krijg ik een uitgebreid gesprek erover, ze kunnen nu helaas nog niet meer vertellen dan ik al weet :blush:

#4

Ik heb een paar jaar geleden ook een flinke operatie gehad en ik was doodsbang. Het is uiteindelijk ontzettend meegevallen, op de OK waren ze allemaal erg aardig, probeerden me ook gerust te stellen enzo. Infuus prikken ging bij mij wat minder goed omdat ze in de verkeerde pols zat te prikken, ze nemen namelijk altijd de hand waar je niet mee schrijft. En die is bij mij verpest door een val met snowboarden. Voor de rest echt heel aardig personeel op de afdeling dat me veel hielp. Ik was misselijk door de narcose en probeerde zo overmoedig als ik was een boterham met chocopasta naar binnen te werken. Die kwam er meteen weer uit. Maar snachts kreeg ik weer honger en toen werd er speciaal voor mij een vlaflip gemaakt :’)

Maar leg vooral je angsten voor bij dat voorbereidende gesprek (de Pre Operatieve Screening, toch?) en wie weet krijg je vantevoren wel iets kalmerends als je het echt zo eng vind. Het is niet raar hoor, veel mensen zijn echt bang.

#5

Ah, dat klinkt wel heel positief, behalve dat van het infuus natuurlijk… Ik hoor daar ook zoveel wisselende ervaringen over, de één vind dat onwijs meevallen en de ander ziet het echt als een hel, ieeeks :s
Hmm ja, daar zit ook wel wat in inderdaad! Dankjewel
Ik ga het sowieso wel even aangeven tijdens dat gesprek inderdaad

#6

Als je onder narcose gaat hoef je je eigenlijk niet zo druk te maken. Vorig jaar werd ik ook voor het eerst geopereerd. Ik was daarvoor alleen een keer naar het ziekenhuis geweest toen mijn moeder was bevallen, dus dat je daarna naar het ziekenhuis gaat voor een operatie is best wel eng. Ik was er ook zo bang voor, ik werd half jankend naar de operatiekamer gereden. Die artsen keken me echt raar aan omdat ik voor iets heel onbenulligs ging en ik deed alsof ik dood ging haha. Maar het viel allemaal reuze mee. Je krijgt eerst een infuus in je arm, dat is misschien nog het naarste maar het doet niet echt pijn. Je wordt vervolgens de operatiekamer ingereden. Dan voel je dat een koude vloeistof in je arm wordt gespoten en krijg je zo’n masker op. Je bent best snel in slaap. Ik herinner me helemaal niks meer. Ik werd wakker in een ruimte waarin iedereen zit na een operatie. Viel allemaal reuze mee, helemaal niks meegekregen van die operatie zelf en dat heb je achteraf het liefst natuurlijk.

Die hele herstel periode is misschien een beetje naar, maar ze geven je wel wat mee zodat je geen pijn hoeft te hebben. Zie het vanuit de positieve kant, je hebt een supergoed excuus om een paar weekjes niks te doen :slightly_smiling_face:

#7

Inderdaad aangeven dat je nerveus bent, je bent zeker niet de enige! Verder stelt de narcose ieder geval niets voor. Voor je het weet ben je al weg :wink: Het infuus prikken moet je maar net mazzel mee hebben. De één is makkelijker te prikken dan de ander en de ene verpleger kan het beter dan de ander. Verder lig je dan al in het bed dus je hoeft niet bang te zijn dat je flauw valt oid.
Echt, die artsen hebben alles al een keer meegemaakt dus schaam je er niet voor dat je angstig bent!

#8

infuus viel mij heel erg mee. het idee is eng maar uiteindelijk doet het bijna geen pijn :wink: zeker als je vraagt naar verdovende zalf. En gewoon aldoor aangeven dat je het doodeng vindt. Narcose valt ook heel erg mee. probeer jezelf rustig te houden, dan wordt je het fijnst wakker. Bij mij voelde het alsof er koude lucht over mijn arm werd geblazen en voor ik tot 5 kon tellen was ik in slaap. Als je kapje krijgt merk je er nog minder van. Ik hoop dat het je allemaal meevalt veertje!

#9

Probeer je in elk geval tot aan dat gesprek voorafgaand aan de operatie iets minder druk te maken. Ja, het is lastig om niet te weten wat er precies gaat gebeuren maar dat gaan ze je in dat gesprek allemaal precies uitleggen. Alle vragen en onzekerheden die je nu hebt kun je in dit gesprek voorleggen. Schrijf dus alles wat je wilt weten op en maak gebruik van deze tijd.

Ik ben zelf al meerdere keren geopereerd en moet heel eerlijk zeggen dat ik het ook altijd nog enorm spannend vind hoor. Tis niet iets waar ik echt naar uitkijk. Persoonlijk vind ik het infuus prikken altijd het ergste, ik ben enorm bang voor naalden. Uiteindelijk voel je niks van de narcose, ja, de arm waar het ingaat voel je koud worden en voordat je je dat beseft val je al in slaap. Meestal houden de zusters je tot die tijd aan de praat, best gezellig :wink: Over het algemeen zijn alle medewerkers altijd ontzettend aardig en als jij aangeeft dat je je niet prettig voelt zullen zij er alles aan doen om dit iets te verbeteren. Het wakker worden heb ik altijd wel wat moeite mee, je hebt het gevoel alsof je heeeel lang en diep geslapen hebt en ineens wakker moet worden. Maargoed, zo voel ik me over het algemeen iedere ochtend dus dat kan ook te maken hebben met mijn ‘geen-ochtendmens’-zijn.

Wat bij mij altijd hielp was om iets van thuis mee te nemen de operatiekamer in, in mijn geval mijn lievelingsknuffel (ja, ik ben 24 maar boeien haha). En daarnaast mocht één van mijn ouders ook mee tot aan het narcosemoment. Dus val je nog in slaap terwijl je één van hen nog ziet. Wellicht dat je dat ook kunt vragen? Ik wil je in elk geval alvast heel veel succes en beterschap wensen, het gaat echt allemaal goedkomen! :kissing:

#10

Dankjulliewel allemaal, jullie stellen me toch wel een beetje gerust (:
Voor mn gevoel duurt het nog zo lang en aan de ene kant wil ik dat het snel gaat, ben ik er vanaf en dan weet ik eindelijk of t wel of niet meevalt, maar ergens gaat t ook weer heel snel!
Ik kan nu helaas niet op iedereen apart reageren maar daar ga ik vanmiddag even de tijd voor nemen

#11

Toch wel fijn om te horen dat ik inderdaad niet de enige ben die het spannend vind
Ahh, wat naar dat je zo van streek was, maar gelukkig dat het uiteindelijk zo meeviel!
Haha, da’s ook wel waar, helaas wil mijn SLB’er dat niet echt begrijpen :’) ‘O, dan mis je hooguit één weekje toch?’

Jaa, heb je ook gelijk in, ik ga het zeker maar even aangeven, bij dat gesprek al denk ik?
Het is inderdaad heel wisselend wat ik over het prikken hoor, mijn moeder vond het bijvoorbeeld niet zo fijn, terwijl mijn vader en vriend er niks van hadden.
Dankjewel, dat stelt me gerust!

Ah dat klinkt inderdaad alsof het heel erg meevalt!
Dankjewel voor je reactie, vind het zo fijn om al die positieve reacties te krijgen, maakt me minder bang ook. Daar zit wat in inderdaad, klinkt logisch!
Dankjewel, lief Eef (:

Ah ja, is ook zo, ik ga inderdaad maar even voor mezelf bedenken wat ik allemaal echt nog wil weten en het opschrijven, bedankt voor de tip!
Nog meer positieve beschrijvingen, hihi (: Ooo dan ben ik benieuwd hoe ik dat ga ervaren, ik kan ontzettend dwars zijn als ik net wakker ben
Dankjewel, da’s lief!

Gelukkig maar! Ja, het lijkt me ook zo gek, die narcose, dat je je als het ware weg voelt zakken en *poef* niks :’) Dus daar ben ik eigenlijk wel heel benieuwd naar.
Vind het inderdaad een fijn idee dat áls er iets mis is dat ik gewoon geholpen kan worden, ze hebben er immers verstand van, dusja
En over het slapen, de chirurg zei sowieso al dat de meesten gewoon ontzettend moe zijn na die operatie en dat ze veel slapen, en het dus amper doorhebben dat ze in het ziekenhuis liggen, ben benieuwd!
Ik ben trouwens 19, hehe
Ik denk inderdaad dat afleiding tot die tijd wel een goede is, moet even bedenken wat ik dan voor afleiding zou kunnen hebben
Ik maak me inderdaad vaak behoorlijk druk :blush:

#12

Ik ben net 3 weken geleden geopereerd aan mijn borstkas (redelijk zware operatie) en nu ben ik thuis nog aan het herstellen. Ik ben dus ook geen school nu. Waarschijnlijk heeft iedereen hierboven al alles gezegd, maar de dag voor je operatie zullen ze sowieso bloed prikken, nog een paar foto’s nemen en zal er ook wel een dokter langskomen om nog uitleg te geven. Je kan anders eens vragen dat ze, wanneer ze bloed prikken, meteen het infuusnaaldje plaatsen. Dat deden ze toch bij mij, want dan hoef je de dag erop al geen prik meer krijgen. Het is redelijk onhandig, maar persoonlijk vond ik de pijn goed meevallen en dat terwijl ik echt panische angst heb voor naalden, enz. Mij hadden ze ook een slaappil gegeven voor ik naar de operatiekamer ging (al heeft het niet gewerkt, ik was véél te zenuwachtig). De verdoving hebben ze gewoon via het infuus op de operatietafel ingespoten en nadat ze het masker hadden opgezet was ik in 5 tellen ‘vertrokken’.

Narcose bevalt mij wel ontzettend slecht, ik heb nu zelfs nog wat ‘nawerking’. Maar als je bang bent voor de nawerkingen, kan je misschien vragen of ze er een middel tegen misselijkheid bij doen? Na de operatie had ik wel veel pijn, maar dat hangt van ingreep tot ingreep af. Nu zijn er weeral complicaties en maandag moet ik terug naar het ziekenhuis. Yay

Maar ik kan me voorstellen dat je het spannend vindt, alleszins veel succes :’’)

#13

Ooo dat klinkt best heftig! Veel sterkte
Balen dat de slaappil niet goed werkte, ik moet bekennen dat ik ‘kalmerende middelen’ ook vrij snel eruit werk op dat soort momenten, toen ik mijn verstandskiezen moest laten trekken was ik m al kwijt voor ik in de auto zat (en dat viel nog reuze mee :’)
Ik ga inderdaad ook aangeven dat ik door gestress snel misselijk word, daar begon mijn moeder ook al over
En wat rot dat er complicaties zijn zeg, sterkte ermee, en succes maandag!
Dankjewel, morgen nog een maand dus :blush:

#14

Misschien meot je een gesprek aanvragen zodat jullie dit wat meer kunnen bespreken? Want wat geef je arts aan? Hoe lang verwacht hij dat je herstellende bent? Ik vind het wel een beetje betuttelend van je SLB’ers als die zich zo opstelt.

#15

Jaaa ga ik ook doen, ik moet sowieso nog even precies aangeven wat het allemaal inhoudt en ook om een manier te bedenken dat ik zo min mogelijk hoef in te halen nadat ik weer terug ben en gewoon zoveel mogelijk kan volgen
Hij sprak over ongeveer 3 weken echt ‘rust’ zeg maar, nu is dat ook wat ik het meeste vind als ik ervaringen opzoek van anderen, de meesten zijn 2/3 weken thuisgebleven. Het valt bij mij net zo dat ik in de 4e week voorjaarsvakantie heb, dus als het echt 3 weken duurt heb ik nog een weekje extra.
Jaa, vond het ook wel vervelend. Ze drong er ook heeel erg op aan dat ik het maar in de vakantie moest plannen, net of dat alleen aan mij moet liggen, is nog altijd het ziekenhuis dat dat inplant lijkt me :’)