Angst / Therapie.

Hoi!

Ik ben een meisje van 16 jaar en heb een probleem.
Ik heb last van meerdere angsten waaronder;

  • Grote groepen mensen (Denk aan in de stad, aula op school enz.)
  • Mijn zelfbeeld
  • Contact maken met (nieuwe) mensen.
  • Niks zelf kunnen doen. (Ik vraag altijd hulp of bevestiging van of aan andere.)
  • Afhankelijk worden van 1 persoon. ( In dit geval mijn vriend )
  • Moeite om alleen te zijn.
  • Moeite hebben mezelf te zijn. Soms heb ik ook het idee dat ik niet weet hoe ik mezelf moet zijn.
  • Angst voor verassingen. Ik vind dit dood eng. Ik wil het liefst alles précies in details weten. Dus ook hoe mijn dag verloopt, hoe de toekomst eruit ziet.
  • Hevige onzekerheid.
  • Ik hecht me heel erg aan andere mensen hun mening. In groep 6 zij een jongen bijvoorbeeld dat ik dik was en ik heb toen heel lang ermee rond gelopen en me er heel rot over gevoeld.
  • Telefoon angst (Ik durf hem niet op te nemen)
  • Hevige moeite om doortezetten. Als iets niet lukt heb ik de neiging om er gelijk mee te stoppen. (/Vluchten)

Er zijn nog meer dingen maar dit geeft in in ieder geval een beeld van het probleem. Ik weet niet goed wat ik ermee moet doen. Ik heb sterk het gevoel dat ik niet in deze maatschappij pas. Dingen die normaal heel makkelijk horen te zijn (dagelijks naar school gaan, werken, boodschappen doen) kan ik niet.

Mijn moeder pushed me om in therapie te gaan. Het is niet dat ik dit niet wil, ik vraag me alleen sterk af of dit ook écht werkt. Ik wil wel graag hier vanaf want zo kan ik niks met mijn leven. Ik ga al wel 1x in de week naar een psychiater. Zij heeft met mijn moeder besproken dat ik misschien deeltijd zou kunnen doen of klinisch (wat ik absoluut niet wil. ) Deeltijd is 2 tot 4 dagen in de week. Klinisch is opgenomen worden.

Wat zouden jullie hiermee doen? Heb je ervaring hiermee? Tips? Ik wil het allemaal horen! Meningen zijn ook welkom.
Ik zit echt in de knoop.

Oh, en bedankt voor het lezen! :slightly_smiling_face: Het is nogal wat.

Het is in ieder geval al goed dat je naar een psychiater gaat. Ik denk ook dat het zeker wel verstandig is om therapie te gaan volgen, aangezien dit wel eens zou kunnen leiden tot pleinvrees oid. waardoor je het huis niet meer uitkomt, en ik denk niet dat dat de bedoeling is?

Wat is precies anders aan therapie dan een psychiater dan? Ik heb alleen ervaring met een psycholoog (niet veel). Maar je kunt het altijd proberen, wellicht helpt het en wordt je leven een stuk leuker :slightly_smiling_face:

Heeii, in sommige situaties herken ik mezelf heel erg. Ik weet dat als mensen zeggen: ‘‘Ga hulp zoeken’’ niet helpt. Want uiteindelijk ben jij degene die het op moet lossen. Dus begin gewoon met het langzaam verbeteren van de situatie, schrijf het ook op, dit hielp mij namelijk ook. Probeer bij elk probleem dan ook meer in detail te gaan en wat je er aan zou willen veranderen.

Over je zelfbeeld: Ik had hier ook een groot probleem mee. Probeer elke dag maximaal 5 dingen te zeggen die je goed hebt gedaan, klinkt dom maar het helpt. En vraag geen bevestiging aan mensen door te vragen: ‘‘Ben ik mooi?’’ of iets in die zin, je moet het zelf geloven…
Over het niks zelf kunnen doen. Probeer dit op te bouwen door bijvoorbeeld iets dat je meestal met iemand doet alleen proberen te doen, als het slaagt heb je meer zelfvertrouwen.
Over het afhankelijk worden van 1 persoon, dit is iets dat voor mij ook moeilijk was. Hoe gemeen het ook klinkt, je kan bijna niemand vertrouwen. Er zullen en zijn altijd mensen die jaloers op je zijn. En stel je word afhankelijk van 1 persoon, wat als degene je laat zitten? Dan gaat je zelfvertrouwen enorm naar beneden.
Over het moeite om alleen te zijn. Kijk wat je leuk vind, een hobby? Stel je vind tekenen leuk? Waarom besteed je daar dan geen tijd aan als je alleen bent, je kan niet verwachten dat je constant iemand om je heen gaat hebben.
Over het moeite hebben jezelf te zijn. Als je niet laat zien wie je echt bent dan zien mensen niet hoe je eigenlijk bent en heb je hun een verkeerd beeld van jezelf gegeven. Als iemand je niet respecteert zoals je bent dan is degene je niet waard.

Ik weet niet of ik nog moet doorgaan met tips te geven ofzo, want misschien heb je er niks aan. Maar wil je nog meer tips of gewoon iemand die er voor je is, ik ben er en je kan me altijd mailen.

Een psychiater is een psycholoog die ook medicijnen mag weggeven omdat hij een arts-opleiding heeft gehad.
TS; ik zou sowieso naar een psycholoog gaan. Heel veel dingen zijn best wel heftig en ik denk dat het helpt om erover te praten. Een psycholoog heeft ervaring met zulke dingen en die weet ook hoe hij je ervan af kan helpen met speciale therapieën. Succes!

Beter opgenomen worden en er van af komen dan het nog de rest van je leven meeslepen. Tuurlijk is dat kut, maar wat je nu hebt is net zo kut. En dat opgenomen worden/deeltijd is maar tijdelijk. Als je er niks aan laat doen gaat het nooit weg.
Je kan wel twijfelen over of het werkt of niet, maar alleen gaat het je sowieso niet lukken, anders was het probleem er niet, dus kan je het net zo goed gewoon proberen.
Jij denkt misschien dat het toch niet werkt, maar je bent echt niet de enige met dit en jij weet er veel minder van af dan zij. Jij weet niet hoe dit opgelost zou kunnen worden. Die mensen weten veel meer er over en weten hoe ze je moeten helpen.

Echt, laat jezelf helpen, dat gaat je zoveel meer vrijheid en minder stress geven.

Heel erg bedankt voor alle lieve reacties!
Ik heb besloten om dan toch in therapie te gaan.
Afwachten heeft namelijk ook geen zin, ik kan beter nu beginnen en er sneller vanaf zijn.

En Kristina, naast dat ga ik ook zeker jou tips uit proberen. Want je hebt gelijk, ik kan niet op mijn vriend blijven leunen. Ik ga alles opschrijven, ik denk ook dat dat zal helpen.

Wow, ieder puntje is heel herkenbaar helaas. Goed hoor van je om in therapie te gaan, ik doe 't zelf niet maar gewoon omdat ik het te duur vind, geen ouders meer die dat betalen xD

Ik hoop voor je dat 't snel beter gaat :grinning:

Ik ben voor andere redenen een tijd naar een kinesiologe geweest en dit heeft mij heel erg geholpen. Ik weet toevallig dat deze mevrouw ook heel veel met angsten deed, misschien kan je zo iets een keer proberen? Het enige rotte ervan is ddat het gezien word als een alternatieve geneeswijze en daardoor word het neit vergoed door de verzekering…

geen psychiater. Die schrijft medicijnen voor.
Je hebt een psycholoog nodig, meid :slightly_smiling_face:. M’n moeder is kinder/jeugd psycholoog en ze werkt heel veel met meisjes met dit soort problemen. Gewoon doen, ik ben zelf ook wel eens in therapie geweest voor zelfbeeld etc. en het heeft me heel erg veel geholpen :slightly_smiling_face:. Succes!

Kijk, misschien klinkt het niet leuk om opgenomen te worden. En waarschijnlijk is dat ook niet een feest, maar besef wel, dat als het werkt, je er ook vanaf bent.
Net zoals je een beugel hebt, het is vreselijk, maar het resultaat gaat je hele leven mee en is mooi.

Anyway, je schrijft dat je hebt besloten in therapie te gaan, ga je deeltijd of klinisch doen?

We beginnen met deeltijd omdat ik dat zelf al een hele grote stap vind. Dat wordt dus 2 tot 4 dagen in de week van s’ochtends tot s’avonds. Stel dat zij vinden dat er meer nodig is dan dat ga ik alsnog klinisch.
Ben er enorm zenuwachtig voor maar het is echt nodig.

xBlonde; Ik ben niet bekend met kinesiologe, ik ga het even googelen! :slightly_smiling_face: