kijk je dan naar het uiterlijk? Beoordeel je diegene daarop? Is het voor jou zo dat als je iemand mooi vindt je diegene automatisch aardiger vindt, en omgekeerd?
Ik was hier benieuwd naar, vandaar. Vroeger ging ik er eigenlijk altijd vanuit dat mensen dat niet deden, puur omdat ik het zelf niet deed. Toch hoor ik steeds meer verhalen en het verbaast me eigenlijk enorm hoeveel mensen wél op het uiterlijk afgaan.
Ik niet. Als ik iemand voor het eerst ontmoet kijk ik altijd hoe hij/zij overkomt op mij.
Wel merk ik dat als ik iemand niet mag, ik diegene automatisch lelijker vind :’)
vroeger had ik al best wel eisenpakket,maar nu gelukkig niet meer ik nu geen eisen die ik zelf wil stellen.
ik kijk of die gene goed verzorgd er uitziet,niet zo zeer.
nee niet zozeer een goede persoonlijk is voor goed genoeg.
Ik kijk eerst altijd naar uiterlijk, maar het is niet zo dat als het uiterlijk ‘mij niet aanstaat’ ik er niet mee om zou gaan. Ik ben bang voor mensen die een boze blik hebben, die bijv. daar niks aan kunnen doen. Maar dan heb ik het gevoel dat ze me aan het beoordelen ben op mijn uiterlijk. En knappe mensen die gewoon helemaal geweldig zijn die intimideren mij.
Nee, dat doe ik niet. Ik ben zelf ook geen model dus het is nogal hypocriet om anderen wel op hun uiterlijk af te rekenen.
Natuurlijk kijk ik wel hoe iemand eruitziet, verzorgd of een beetje slonzig, veel of weinig make-up, kleding… Niet om meteen een oordeel te vellen, maar het geeft wel een globale indruk en het maakt ook deel uit van de uitstraling die iemand heeft.
Maar dat zijn dingen die je kan kiezen en die zeggen dus meer over de persoon dan het uiterlijk op zich. Ik bedoel je bent in principe met je uiterlijk geboren dus je kan er weinig aan doen. ^^
Ik bekijk altijd het gezicht en wat diegene aan heeft ja.
Als het een persoonlijke ontmoeting is ben ik niet snel bevooroordeeld op een eerste handdruk.
Mijn algemene eerste indruk heeft meer invloed hoe ik een persoon zie.
Als iemand bij binnenkomst meteen een aanwezige sfeer heeft, haak ik af bij dat soort mensen.
Ik ga niet op het uiterlijk af. Alleen op het gedrag van mensen.
Ik kijk wel eerst naar de persoon ja, maar ik denk dat iedereen dat wel doet. Maar waar ik op oordeel is op het innerlijk.
Dit is inderdaad waar! :’)
Ik ‘voel aan’ wat iemand voor type is verder. Ik oordeel meer op het gevoel dat ik van iemand heb dan uiterlijk.
Als ik heel eerlijk moet zijn kijk ik wel naar uiterlijk, maar dan vrijwel alleen naar de verzorging.
Een knap gezichtje of duren merk kleren doen mij niets, maar ik vind het wel belangrijk dat iemand gewoon schone, gewassen haren heeft bijvoorbeeld en niet van die vette sliertjes waar je een hamburger in kunt bakken etc.
Ik kijk meer naar het uiterlijk
Maar daarbij red je het ofc. niet. Bijv. mijn ex zag ik voor het eerst en ik dacht: ‘’ o wauw. He’s mine ‘’ maar hij had ook een geweldig innerlijk, en daarvoor ben ik gevallen. Dus het is dubbel. Maar bijv. met mijn vrienden, kijk ik niet naar het uiterlijk, meer innerlijk. Het is leuker om te zien hoe puur iemand is. Dat je je hart bij iemand uit kan storten. Waar je je zelf bij kan zijn.
Ik let er niet echt op, wel als mensen er heel ‘nep’ uitzien dan heb ik er al een bepaald gevoel bij. Misschien komt dit omdat heel veel mensen die ik ken die er zo uitzien niet aardig vindt. Ook let ik er wel op of iemand er verzorgd uitziet zoals hellogoobye zegt (:
Ik weet nooit precies hoe ik in gesprek raak maar als het gewoon gezellig is is het goed, dan maakt het niet uit hoe diegene er uit ziet. Alleen als je zo slecht versierd wordt dan loop ik gewoon weg
Ja, als ik iemand ontmoet kijk ik automatisch naar het uiterlijk. Maar het meest naar het gedrag, arrogantie of spontaniteit.
Tja goed, dit had ik een aantal jaar terug ook wel. Maar sommige geplamuurde-vuilniszakken-bontkraag-uggs typetjes, om het maar even heerlijk te stereotypen, hebben een leuk innerlijk. Hetzelfde geld voor ongewassen metalheads, misschien niet hygiënisch nee, maar dat is voor mij geen reden om een eventuele vriendschap achterwege te laten.