Ik loop met Ramon over straat, na het zoveelste ‘gesprek’. We lopen niet hand in hand, zoals gewoonlijk, maar afstandelijk naast elkaar, alsof we allebei liever ergens anders willen zijn. In mijn geval is dat ook wel zo, het ‘gesprek’ was namelijk een nachtmerrie. Ik had mezelf voorgenomen rustig, kalm en volwassen te blijven, maar uiteindelijk was het me toch niet gelukt en was het uitgelopen op een hele hoop gescheld en geschreeuw. Ramon is vreemdgegaan met zijn buurmeisje, en dankzij haar weet nu zowat heel Rotterdam het. De bitch. Ik kwam er natuurlijk achter en heb hem metteen gesmst dat we moeten praten. Ramon ontkende natuurlijk alles, en bijna had ik hem gelooft, als ik niet beter zou weten. Ik had nooit gedacht dat Ramon, míjn lieve, zorgzame Ramon, me dit zou flikken, als mijn beste vriendin Jade het me niet had verteld. Bij mijn huis aangekomen stoppen we voor de duur. Ik kijk hem aan. ‘Dus dit is het einde van ons, Noah?’ vraagt hij voordat ik mijn mond open heb kunnen doen. ‘Ik denk het…’ mompel ik, waarna ik vervolg: ‘Als jij mij niet trouw kunt zijn, wil ik niet met je verder, dat begrijp je wel.’ Ik voel tranen achter mijn ogen prikken, maar dwing mezelf niet te janken, dán kom ik pas zwak over. Blijkbaar ziet hij dat ik op het punt van huilen sta , want hij neemt me in zijn armen. Snikkend sla ik mijn armen om hem heen, ondanks wat hij me heeft geflikt. Het was wel míjn Ramon. ‘No, ik hou van je, dat weet je, met Roxanne was maar één keer, ik was drónken.’ Ik maak me los uit zijn omhelzing en kijk hem aan. Mijn hart smelt bij het zien van die ogen, net als die eerste keer dat ik hem zag. ‘Laat me nadenken, oké? Ik bel je nog wel.’ Snel loop ik naar binnen en schop mijn uggs uit. Met mijn jas nog aan ren ik de trap op, mijn kamer in, en laat me huilend op mijn bed vallen. Ik wist toch wel dat ik nooit zonder Ramon zou kunnen, ookal wilde ik nog zo graag.
Ik loop in een donker, koud bos, helemaal alleen. Naast me loopt een jongen die ik niet ken, met een joint in zijn mond en een nike pet op zijn hoofd. ‘Heey dushi, ga je mee?’ vraagt hij, en ik loop met hem mee. We komen aan bij een grote boom, hij duwt me, en ik val in een zwarte ruimte.
Gelukkig verstoord het geluid van mijn wekker deze nachtmerrie, anders was ik waarschijnlijk helemaal para geworden. Dan schiet de werkelijkheid me ineens weer te binnen. Ramon, het gesprek… Ik laat me achterover op mijn bed ploffen, en ik stoot m’n hoofd tegen het nachtkastje. ‘Godverretyfus!’ roep ik. Ik stap uit bed en loop moe en chagerijnig naar de badkamer en was mijn gezicht. ‘Jezus christus.’ mompel ik, want ik zie eruit als een spook. Ik pak mijn mascara, oogpotlood en foundation en maak me op. Het is een wonder dat dat nog goed gaat, kutzooi. Ik loop naar mijn kamer en pak een zwart, lang topje. Ik doe mijn strakke zwarte legging eronder aan, en mijn bruine oversized trui over het topje, dat staat leuk bij mijn bruine uggs. Geen neppe, daar ga je scheef op lopen, maar échte leuke uggs van 120,-. Ik kreeg ze voor mijn 15e verjaardag, na lang zeuren. Ik pak mijn schooltas, zo’n bowlingding die iedereen heeft, van Allstar. Ik stop mijn boeken erin. Aardrijkskunde, nederlands, wiskunde en biologie. Ik kijk in mijn agenda en zie dat ik maar tot half 1 les heb. Misschien kan ik nog even met Jade naar de stad, die afleiding kan ik wel gebruiken. Ik kijk op mijn Blackberry, maar ik heb geen smsjes en ook geen pingberichten, en teleurgesteld stop ik mijn kostbaarste bezit in mijn tas. Ik ren naar beneden, pak een appel die ik waarschijnlijk toch niet op ga eten, en stop die in mijn tas. Ik stap in mijn uggs, trek mijn nieuwe grijze jas van de h&m aan en ga naar school, waar ik de jongen waar ik maanden een relatie mee heb gehad waarschijnlijk tegen zal komen.
wat vinden jullie ervan? 
