Alles bij elkaar word het me té ingewikkeld

Liefde & Boys
#1

Ik zeg er al vast bij; het is een heel lang verhaal. Dus voor de meiden die het toch helemaal lezen; thanks!

Afgelopen zomer ben ik mijn vriendje ( waar ik bijna 2 jaar mee ging verloren, hij is voor de trein gesprongen en was op slag dood. Omdat ik alle aandacht miste die ik de afgelopen 2 jaar van hem kreeg, zocht ik mijn aandacht bij andere jongens. Zo kreeg ik de volle aandacht van een collega van me waar ik altijd goeie vrienden mee was, hier werd ik uiteindelijk ‘‘verliefd’’ op, tenminste dit dacht ik… Hij gaf me alle aandacht die ik nodig had, hierdoor heb ik nooit echt gerouwd om mijn overleden vriend…

Uiteindelijk heb ik achter die ‘‘relatie’’ een punt gezet, omdat ik meer aandacht aan hem schonk dan aan mezelf op dat moment. Ik trok het allemaal niet meer, kreeg veel kritiek dat ik alweer een nieuwe ‘‘vriend’’ had. Toen ik het uit had gemaakt besefte ik opeens dat ik inderdaad niet verliefd was, en dat het puur voor de troost en aandacht was.

Na die relatie gingen we op school sinterklaas vieren, er liep een leuke jongen op mijn school en ik dacht; ''ach wat auwehoeren kan wel … ‘’ van het een komt het ander, en zo begon ik weer gevoelens te creëren. Dit was totaal niet hetgene wat ik wou en ik begon er tegen te vechten, helaas lukte dit niet en kreeg ik wéér een relatie. Weer een relatie voor de troost, aandacht en alles wat ik normaal van mijn overleden vriend kreeg… Ook hier kwam ik er na 2 maand achter dat het niet was wat ik wou. Ik maakte het uit, en meneer begon zielige verhalen te verspreiden. Zowel over hem zelf, als over mij waardoor ik enorme medelijden moest krijgen ( Alhoewel, dit heb ik dan niet gekregen en zo heb ik dikke bonje met hem gekregen, maar dat terzijde ).

Ik had mezelf voorgenomen een tijdje rust te nemen voor mezelf, want ik moest écht rouwen want anders kwam ik geen stap verder vond ik. Maar toen kwam ik in contact met een leuke jongen, die ik heb ontmoet bij mijn sportdag… Hartstikke leuk, hartstikke lief en hij vroeg me of ik langs wou komen in mijn pauze ( aangezien hij iets vlakbij mijn school had georganiseerd ) dus ik ging in de pauze afgelopen week daarheen met een vriendin van me. Toen begon ik hem toch echt wel leuker dan leuk te vinden… Voelde me weer echt verliefd en voelde me hartstikke op mijn gemak.

Toen we uiteindelijk weer terug gingen naar school, had ik hem toch nog stiekem snel een smsje gestuurd met de tekst: ‘’ Wow, ik vind je toch wel een beetje meer dan leuk… ‘’ want waarom zou ik dat niet doen? ik voelde me toch goed, ondanks dat ik mezelf had voorgenomen rustig aan te doen …

Hij vroeg me of ik afgelopen dinsdag wat met hem wou drinken in de stad, dit hebben we gedaan en het was gewoon perfect en we hebben enorm veel gepraat en gelachen…

Hij bracht me terug naar de trein & we spraken af dat we vaker wat af wouden spreken… natuurlijk voelde dit goed en ik wacht af totdat we elkaar weer zien.

Maar toch voelt alles zo vreselijk dubbel, precies 9 maand geleden heeft mijn vriend zelfmoord gepleegd & ik ben alweer toe aan mijn 3e ‘‘vriendje’’?

Ik heb tips nodig, wat moet ik doen … hoe ga ik hiermee om?

#2

Ik zou blij zijn als ik weer een vriendje heb. Bij mij is een aantal jaar geleden hetzelfde gebeurd, althans mijn toenmalige vriendje heeft zichzelf verhangen. Vervolgens heb ik tot op de dag van vandaag geen relatie aangedurft, puur uit angst dat hij dat ook zal doen. Ik vind jongens wel leuk, maar houden van lukt om de een of andere reden niet. Bang om de personen van wie ik houd kwijt te raken denk ik.
Hier heb je niks aan, dus zie het maar als een up…

#3

Ik zou de jongen waar je nu mee date het verhaal vertellen, zodat hij je in ieder geval begrijpt, en zeggen dat je graag rustig aan wil doen (als hij jou ook leuk vindt, zal hij dit begrijpen). Dan zou ik gewoon gaan rouwen, bedenken wat je wilt en vooral even aan jezelf gaan denken. Als je dan alles weer op een rijtje hebt, kun je de draad met die andere jongen weer oppakken. Sterkte!

#4

Daar ben ik ook bang voor dat ik diegene weer kwijt raak, dat is denk ik ook iets waardoor ik het op een gegeven moment toch weer uitmaak omdat ik er ook nog niet weer klaar voor ben. Bij de vorige 2 ‘‘relaties’’ die ik na zijn zm heb gehad, ging het gewoon puur om te steun en aandacht. Ook was ik veels te bezorgd omdat ik bang was dat hun me ook gingen verlaten op zo’n manier …

#5

wow heftig zeg! Ik kan je helaas niet helpen, ik zou namelijk niet weten hoe je hiermee om moet gaan. Misschien kan je eens een gesprek voeren met
een therapeut of psychologe? Want het is niet niks wat je hebt meegemaakt! Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte en geluk wensen!

#6

Het is inderdaad een goed idee om hem alles te vertellen en hoe ik nu zelf in het leven sta om het zo maar even te noemen. Hij weet wel wat er is gebeurt, maar ik vind het moeilijk om met mijn crush erover te praten. Steeds de gedachte in mijn hoofd: ‘’ Als ik het ga vertellen, barst ik toch in tranen uit en dat wil ik niet bij mn crush ‘’. Bij de volgende date zal ik het er toch met hem over moeten hebben. Hem wel vertellen dat ik vaker wil daten, maar toch rustig aan wil gaan doen… Als hij me echt zo leuk vind dat wacht die, tenminste zo denk ik dan weer.

Dankjewel x

#7

Heel heftig, heb je net het gevoel dat het de goede kant met je op gaat, val je weer in die diepe put en zo gaat het nu al 9 maand lang…

Ik heb al slachtofferhulp gehad; eerste maand na zijn zm … daarna heb ik nog een speciale therapie gehad waarbij ik alle beelden uit mijn hoofd moest krijgen ( omdat ik zeer veel waanbeelden in mijn hoofd haalde … ) Via school praatte ik af en toe nog met 1 of andere vrouw …

Het lijkt me best moeilijk om naar een psycholoog te gaan … iets houdt me tegen maar ik weet niet wat…

dankjewel x

#8

Dit is volledig normaal. Ik ken nog een meisje dat plots haar vriend verloor en ze had al enkele maanden na zijn dood een nieuw vriendje, puur omdat ze troost nodig had. Dit is eigenlijk een vorm van rouwen, maar je kan anderen niet ‘gebruiken’ hiervoor, snap je? Ik zou vanaf het begin duidelijk maken dat je nu geen relatie zoekt en alleen wat afleiding en troost nodig hebt…Heel veel sterkte, het moet vreselijk zijn om je vriendje te verliezen x

#9

Ik weet het niet goed. Aan de ene kant denk ik dat je aan sommige dingen niet teveel moet blijven denken omdat je jezelf ermee kapot maakt. Aan de andere kant is dat ook wel een beetje weglopen en kom je jezelf toch wel tegen op een moment dat je het het minst verwacht… Dus ja. Nu, een vriendin van me heeft haar broer verloren en is een jaar later ook aan haar tweede vriendje. Het is misschien een andere situatie maar zij heeft de eerste ook voornamelijk nodig gehad voor troost, maar met de tweede zit het super goed en ze is ook ongelooflijk gelukkig. Natuurlijk neemt het het verdriet niet weg, maar je moet ook verder met je leven. Veel sterkte.

#10

Gelukkig, dan ben ik dus niet 1 of andere slet. Zoals ik werd benoemd door zijn familie! De eerste 2 relaties waren echt alleen maar steun, maar nu zit mijn crush in de pyreneeën en ik mis hem vreselijk. dit gaat niet om de aandacht en steun, ik voel gewoon vlinders voor hem. Wel zal ik hem duidelijk gaan maken dat ik nog geen relatie wil, maar wel wil blijven daten=). daar is toch niets mis mee.

Het is vreselijk om zo in 1x zonder iemand te moeten leven, waar je zielsveel om gaf!

dankjewel x

#11

Goed besluit om gewoon met hem te blijven afspreken denk ik… met een relatie zou ik nog even wachten…
Kijk gewoon hoe het verder gaat?
Ik ben misschien te romantisch ingesteld, maar ik denk dat er misschien best een kans in zit dat deze jongen wél in jouw leven past nu.
Misschien sloten de andere jongens niet bij jouw situatie aan en was je er inderdaad niet aan toe.
Ik zou als ik jou was nog niet opgeven met het verwerken. ‘‘Verlies’’ bestaat uit veel dingen… niet alleen dat jij je vriend als persoon bent verloren, maar ook inderdaad de aandacht en de liefde, daar hoort ook rouwen bij.
Als ik een ding heb geleerd is dat het werken aan jezelf nooit ophoudt, want er zullen altijd lastige dingen in je leven blijven bestaan… maar dat wil niet zeggen dat het verkeerd is om daar iemand anders aanwezigheid en steun bij te hebben.
Waar zit je nog mee?
Heb je misschien schuldgevoelens of ben je bang?
Als je diep in je hart kijkt… ben je toe aan een relatie?
Kijk naar wat jij nodig hebt en of dat aansluit bij de jongen in kwestie.
Maar wees wel eerlijk naar hem toe wat jouw intenties zijn en laat heb geen andere dingen geloven.
Heel veel succes!

#12

Mischien is dit wel jou manier van rouwen, en zolang jij je goed voelt bij die jongen is er niks mis mee.

veel succes !

#13

Zit er niet mee dat je na het overlijden van je vriend al twee ‘relaties’ gehad hebt, op die momenten deed je toch enkel wat jou het beste leek en dat het al over is geeft juist aan dat je voor jezelf durft te kiezen!

Ik zou inderdaad ook aan de jongen met wie je nu aan het daten bent vertellen wat er speelt en heeft gespeeld, maar als ik jou was zou ik het wel beetje bij beetje doen. Zelf heb ik een aantal best lastige dingen durven te delen met mijn vriend en het feit dat ik dat aandurfde en dat hij ervoor heeft gekozen om mij zo te accepteren voor wie ik ben en om niet om die reden bij me weg te gaan heeft ervoor gezorgd dat onze relatie juist sterker is geworden.
Sterkte en succes in ieder geval gewenst! :slightly_smiling_face:

#14

aaah, heel veel sterkte meisje!
Ik vind het niet raar dat je een andere vriend hebt, denk niet dat je overleden vriendje zou willen dat je niet meer verder zou gaan met je leven. Je hoeft geen schuldgevoelens te hebben, hij hield van je en wilt dat je gelukkig bent.

En als je gelukkig bent met een ander kan hij ook zijn rust vinden.

Sterkte 'x.

#15

IK zit niet helemaal in een soort zelfde situatie, maar misschien heb je er iets aan. Ik heb net mijn vader verloren aan kanker. Omdat het natuurlijk niet helemaal plotseling was heb ik het misschien beter kunnen verwerken, maar ik heb wel hele veel gehad aan fora/plaatsen waar mensen zijn die ook vrienden/familie zijn verloren. Je moet het maar eens googlen, het zijn er namelijk echt veel, en ze begrijpen je(SORRY GIRLSCENE, ECHT WAAR.)net iets meer dan hier. OP uitzonderingen na.

#16

Ik vind dit heel moeilijk om te beoordelen of advies over te geven.
Ik heb ten eerste nooit zelf voor deze situatie gestaan gelukkig, maar ik weet ook niet wat in het oog van de samenleving(jouw omgeving) goed en fout wordt beschouwd.
Ikzelf zou zeggen, neem een paar maanden rust en probeer je leven weer op te pakken en ga inderdaad niet beginnen aan 3 vriendjes.

maar aan de andere kant, het is nu eenmaal gebeurt, je hebt die jongens gehad voor troost en aandacht… Je denkt nu echt een jongen te hebben gevonden waar je weer verliefd op bent en waar je mee kunt groeien etc. waarom niet?
Kijk iedereen verwerkt een verlies op een hele andere manier. sommige gaan keihard staan janken(zoals ik) en andere mensen gaan weer heel erg zichzelf in zitten huilen totdat ze alleen zijn, dan breken ze. Sommige mensen laten nog geen traantje… het is allemaal op je eigen manier, en vaak is die manier moeilijk om te vinden. er is geen goed of fout in dit verhaal.
Je moet doen wat goed voelt.
Als je een te dikke kont hebt in deze samenleving, ben een dikzak, als je teveel afvalt ben je anorexia patient… Als je weinig vrienden hebt… ben je vriendloos en zielig. als je teveel vrienden hebt ben je een wannebe. Als je teveel jongens zoent ben je een slet maar als je voor je 18e nog nooit gezoend hebt, plakt men meteen het label ‘zielig muurbloempje’ op je hoofd.
Het is NOOIT goed. of goed genoeg.
Dus bedenk nou maar gewoon wie jij zelf bent, en wat jij het beste voelt voor jou. DAT is wat telt, en niet andermans mening.

#17

Allereerst is het een logische reactie dat je redelijk snel met andere jongens bent geweest. Ik weet niet of het de beste optie was, maar ik vind het wel degelijk begrijpelijk dat je steun en comfort en liefde zoekt, omdat je die dingen juist nodig hebt op zo’n moment, maar de persoon van wie je het al twee jaar lang kreeg is weg.

Verder wil het feit dat je die eerste twee jongens misschien (op dat moment onbewust?) ‘gebruikt’ hebt voor dat doeleinde niet zeggen dat je helemaal niet meer verliefd op een jongen kan zijn. Als dit die jongen is waar je wel weer vlinders voor voelt, ga er dan vooral voor. Het is logisch dat die angst om hem kwijt te raken er is, maar die angst zal er ook altijd blijven als je het niet aangaat.

Belangrijk is wel eerlijkheid. Je hoeft niet meteen in alle details op te treden, maar de grote lijnen van het verhaal kun je wel vertellen. Zeg hem dat je hem wel echt leuk vind, maar dat je het ook moeilijk vind en daarom rustig aan wil doen. Dat zal hij vast wel begrijpen en als hij jou ook echt leuk vind en meer in je ziet, zal hij dit ook respecteren.

En verder: je bent geen slet. Ik snap dat je voor zijn familie verkeerde signalen afgeeft door zo snel al weer een ander vriendje te hebben, maar het is niet aan hen daarover te oordelen omdat zij niet in jou hoofd kunnen kijken.