Hallo meisjes :]. Ik heb zeg maar een ‘probleem’.
Mijn moeder is echt super streng, ik mag, ook al ben fucking 16 jaar, niet later dan 5 uur naar buiten. Ik heb ZOOOOO vaak geprobeerd met haar te praten maar zij is echt zo ongelooflijk koppig dat ik het gewoon heb opgegeven. Ik heb dankzij haar echt totaal geen sociaal leven of zo. Nou is dit nou niet echt het probleem; als ik thuis zit, word ik compleet genegeerd. Door mijn twee broers en door mijn moeder (vergeet de vader maar, die woont niet bij ons). Altijd als ik een gesprek met mijn moeder probeer te beginnen, zegt ze ALTIJD dat ze OF geen tijd heeft of geen zin. Echt altijd. Met mijn broer heb ik sowieso geen band, maar dat boeit me eerlijk gezegd ook niet zoveel. Mijn kleine broertje daarentegen, met hem kan ik wel praten, of nouja, KON ik wel praten. Die is nu ook al sinds een jaar of zo, super kortaf en raakt altijd geïrriteerd als ik ook maar wat zeg.
En ja, ik ga gewoon naar school en ik heb ook gewoon vriendinnen. Maar het is niet genoeg. NA school mag ik niet weg en in vakanties zit ik 24/7 thuis.
Nu zoek ik niet naar medelijden of zo. Ik heb alleen het idee dat als dit zo doorgaat, dat ik dan op een gegeven moment echt gek word? Serieus?
Hoe KAN ik zo leven? (En zeg alsjeblieft niet ‘probeer met je moeder (of een vertrouwenspersoon) te praten’, want dat lukt echt niet.) Mijn vraag is meer; hoe zouden jullie met zo’n situatie omgaan? En hoe zouden jullie proberen het nog “leuk” te maken? (Ik ben best wel introvert, dus ik vind het niet heel erg om af en toe alleen te zijn en thuis te zitten; maar dit gaat wel erg ver…)