ik heb er nooit echt last van gehad dat ik me ‘forever alone’ voelde maar de laatste tijd kan ik wel janken.
nooit heeft een jongen echt interesse in mij getoond, waarschijnlijk omdat ik verlegen ben en niet zo snel een gesprek ben. terwijl als je me leert kennen ik heel erg ‘outgoing’ ben en spontaan.
maar ik kan ook nooit iemand vinden in wie ik interesse zou hebben in de eerste plaats, vriendinnen gaan naar een feestje en scoren meteen nummers… ik word dan altijd een soort van buitengesloten want ik krijg nooit aandacht van jongens en het maakt me verschrikkelijk onzeker en de laatste tijd voel ik me zo eenzaam.
en ik zak als het waren steeds verder weg, ik durf steeds minder omdat niemand toch interesse in mij heeft… en ik zit er nu toch wel echt heel erg mee.
op deze manier leer ik dus geen jongen echt kennen, om hem misschien leuk te vinden, want zo ver komt het meestal niet eens.
ik vroeg me af of iemand tips heeft om zekerder te zijn(of net doen alsof) en om meer in contact te komen met jongens?