Al het advies is welkom; mijn ex en ik

Liefde & Boys
#1

Hee meiden,

Tijd terug dat ik echt actief ben geweest op dit forum, maar ik kom er zelf niet meer uit, dus ik dacht; ik schakel jullie in. Het verhaal dat ik op ga schrijven, gaat misschien wat lang worden, maar daardoor waardeer ik het meer dat jullie de tijd nemen dat jullie het lezen en mij op deze manier misschien advies kunnen geven. Ikzelf kom er namelijk niet uit. Misschien handig om mee te beginnen; ik ben 19, mijn vriend 20 en we zouden in februari 5 jaar met elkaar hebben.

Twee weken geleden liep onze relatie niet heel lekker, ik had het druk met mijn school en hij was druk met zijn werk. We zagen elkaar nog wel gewoon en het ging prima nog. In die week hebben we samen een abonnement bij de sportschool genomen en vertelde die me hoeveel die van me hield. Op 9 november deed die erg kortaf op whatsapp, waarop ik aan hem vroeg wat er aan de hand was en of die nog wel van mij hield? Hij antwoordde hierop met: ik weet het niet… Die avond hebben we een gesprek gehad en hadden we afgesproken dat we twee dagen erna zouden praten. Maandagavond 12 november, maakte die het met me uit,na bijna 5 jaar een relatie te hebben gehad met elkaar. We hebben het altijd ontzettend gezellig en afgelopen zomer was de meest fantastische zomer ooit. Hij vertelde me die zaterdag voordat hij zei dat die twijfelde nog hoeveel hij van me hield en … dat hij twee jaar geleden de grootste fout van zn leven had gemaakt door het uit te maken met mij (twee jaar geleden gebeurde namelijk hetzelfde)… in de decembermaand hadden we leuke dingen in het verschiet zoals kerst, oud en nieuw en sinterklaas.

Hij weet zelf niet hoe het gevoel komt en hij ‘houdt niet meer van me zoals hij dat eerst deed’. Ik ben er echt kapot van. Ik eet slecht, slaap slecht en blijf maar huilen. Ik heb proberen uit te leggen dat we misschien in een sleur terecht waren gekomen, maar dat ik er wel aan wilde werken. Hij wilde dit niet meer. Sinds dat het uit is, neemt hij geen contact meer met me op en plaatst hij rare dingen op facebook. Ik weet bijna zeker dat er geen ander in het spel is, maar hoe kan deze jongen mij ineens vergeten of na vijf jaar opeens niet meer van me houden van de ene op de andere dag?

Op 30 november -over een week - gaan we met elkaar praten en hij gaat alles toelichten. Hoe moet ik doen tegenover hem? Ik mis hem verschrikkelijk en ik kan serieus niet zonder hem. We deden alles samen. Het lijkt erop dat hij het wel goed vind zo, maar hij kan mij toch ook niet opeens meer missen? Aan de ene kant zie ik erg op tegen het gesprek, maar aan de andere kant hebben we twee jaar geleden ook zo gesprek gehad waarbij hij mij opeens zoende, omdat die me zo miste.

Er zijn vast nog onduidelijkheden aan het verhaal en het zal vast niet compleet zijn. Misschien kunnen jullie mij wat advies of tips geven? Ik ben ontzettend wanhopig nu … en doordat ik het niet had verwacht, is de klap alleen nog maar erger …

Liefs, Jorinde

#2

Allereerst wil ik jou heel veel sterkte wensen. Je hebt een bijna-5-jarige relatie achter de rug. Dat is niet niks. En zeker niet iets waar je zo snel overheen komt.

Nou, ik vind dat hij niet van de ene na de andere dag niet meer van je houdt. Ik bedoel wie is er nou zo harteloos dat hij 5 jaar van zijn leven kan vergooien in 1 dag? Niemand dus. Ik denk dat het voor zijn gevoel al heel lang speelde, maar er iets in zijn hoofd knapte, waardoor hij afstandelijk tegen jou begon te doen. Hij moest dus voor zijn gevoel afstand van jou nemen, want hij had al in zijn hoofd dat het niet goed gaat.

Je vertelt dat hij 2 jaar geleden het had uitgemaakt. Daar zit dus een reden achter. Speelde die reden nog steeds? Of zit er een andere oorzaak achter? Daarnaast kan het ook zijn dat hij toen jullie weer samen waren het voor hem ergens niet goed voelde, maar dat hij het nog een tijd wou aankijken. Dat het een tijdje daarna voor zijn gevoel weer super ging en dat het daarna weer wat minder ging waardoor hij zijn twijfels begon te krijgen.

‘Hij houdt niet meer van je zoals hij eerst deed.’ Kan een negatieve, maar ook een positieve zin zijn. Het kan meer en minder worden. Uit jou verhaal maak ik dan op dat het in een negatieve manier is gezegd.
Je moet hiervan de oorzaak zoeken. Waarom houd hij minder van jou? En niet bij jezelf zeggen : ‘Ja, pff ik weet het echt niet hoor.’ Zo steek je er noch tijd, noch denkwerk in.
Verder vind ik het knap van je dat je hem probeerde uit te leggen wat een van de oorzaken kan zijn.

Sinds dat het uit is praat hij niet meer met jou. Dit is waarschijnlijk een fase in zijn verwerkingsproces. Ik zou er maar niet tussen komen en het een tijdje laten rusten tot hij er vanzelf met jou over wilt praten. Hij heeft dan de tijd en de ruimte gekregen om na te denken over wat hij zelf wilt. Ik bedoel je kunt hem nu wel gaan pushen om met jou te praten en dan komt hij misschien wel bij jou terug, maar wie zegt dan dat hij de tijd heeft gekregen om voorzichzelf even stil te staan en te bedenken of hij echt wel een relatie met jou wilt? Dan zal je over een paar jaar waarschijnlijk weer voor teleurstellingen komen te staan.

Nou goed, volgende week gaan jullie samen praten.
Hoe moet je doen tegenover hem? Gewoon jezelf zijn. Hij is toch op jou verliefd geworden? Ik denk niet dat jij je anders moet gedragen tegenover hem. Je mág huilen. Het hoort erbij. Het is voor jullie beide geen pretje.

En ‘hoe kan hij mij toch ook niet opeens meer missen?’ is weer hetzelfde verhaal. Het speelde langer. Want echt meid , na 1 dag kan gewoon écht niet.

Verder ’ maar aan de andere kant hebben we twee jaar geleden ook zo’n gesprek gehad waarbij hij mij opeens zoende, omdat hij mij zo miste.’
Alsjeblieft, bouw geen hoop op, want dan zal je jezelf alleen maar mee pijn doen wanneer dit niet gebeurd. Wanneer hij echt van jou weggaat.

Ik snap dat jij je nu verdrietig, wanhopig, ellendig en eenzaam voelt. Je het liefst de hele dag wilt huilen, maar dat hoort erbij. Het mag. Je moet immers alles er even uitgooien, want dit is een harde klap. Ik zou zeggen zoek wat afleiding de komende week. Ga gezellig weg met je vriendinnen de stad in. Naar een pretpark met je zussen of broers. Een kuuroord met je moeder. (zeker aan te raden aangezien jij je daar erg ontspannen zou voelen) , maar ga vooral niet binnen zitten op de bank en de hele dag lopen piekeren en huilen. Dat soort momenten kunnen altijd nog, maar maak er voor nu het beste van. Het zal je helpen de mooie dingen, naast je ex, in het leven te zien. En daar doet een mens het voor. Je zult je er echt veel beter op voelen!

Hopelijk heb je hier iets aan. En superveel succes volgende week!

#3

/

#4

Heel veel sterkte!!! :couplekiss_man_woman:

#5

Heel erg bedankt voor de lieve reacties van jullie beiden. Waarschijnlijk heb ik nu al de grootste fout gemaakt om thuis te blijven van mn stage, maar ik kon het vandaag niet opbrengen om naar mn stage te gaan. Voel me zo ellendig. De reden dat hij het twee jaar geleden uitmaakte was dat er een ander in het spel was. Hij bleef - nadat hij bij mij terug was - maar zeggen dat hij zo’n fout in zijn leven nooit meer zou maken, omdat ik de ware voor hem was.

Ik zelf denk ook dat het ook al langer speelde, want van de een op andere dag kan het niet opeens over zijn. Ik heb door mijn studie (maatschappelijk werk en dienstverlening) wel wat mensenkennis opgedaan dat dat niet zomaar kan. Ik vind het het gekke, dat ik er nooit iets van gemerkt had en dat hij altijd maar zei dat die van me hield en dat hij me nooit meer zou loslaten. Je gaat toch niet zoiets zeggen als je het de volgende dag uitmaakt? En je gaat toch niet een sportabonnement voor een jaar afsluiten als je weet dat je het gaat uitmaken?

Hij praat inderdaad niet meer met me en neemt geen contact op - ook al weet hij dat ik ziek ben en een enorme allergische reactie heb gekregen op mijn buik. Het lijkt het allemaal geen ene reet te schelen, alsof ik 5 jaar lang niks voor hem hem betekend heb! Zn moeder zegt dat hij het er moeilijk mee heeft, maar waarom zou hij dan juist geen contact met me opnemen als hij het er zo moeilijk mee heeft?

Hooooooooo ik weet dat de wereld niet vergaat, maar het komt wel in de buurt…

#6

/

#7

Ik wou een heel verhaal typen, maar ipv daarvan sluit ik me bij tartaar aan

#8

Zoals ik al zei. Misschien ging er opeens iets in zijn hoofd om waardoor hij dacht ‘nee, nu moet ik het uitmaken. Ik kan het niet langer aan.’ het hoeft NIET gepland te zijn.

Verder is dit gewoon zijn verwerkingsproces. Hij wilt je even niet meer spreken. En ik bedoel oké je bent ziek, maar het is nu uit. Hij is niet verplicht om zich zorgen over jou te gaan maken.

#9

Hoe vinden jullie dat ik me moet gedragen bij dat gesprek? Waarschijnlijk gaan we niet bij één van ons thuis zitten, maar gaan we het park in. We spreken op vrijdagavond af, dus dat betekent kou en donker. Ik weet het niet goed, moet ik nadruk leggen op waarom hij me heeft laten stikken - voor de tweede keer? Of moet ik zelfverzekerd overkomen en doen alsof het goed met mij gaat. Ik heb geen flauw ideeeee

#10

In het openbaar dus? Pff, dat zou ik niet doen hoor, want de kans dat een van jullie gaat huilen is best wel groot. Ik zelf zou geen zin hebben in pottekijkers, maar oké.

‘Waarom hij jou heeft laten stikken.’ Ik vind dit écht not done. Hij heeft het uitgemaakt, omdat hij geen relatie meer met jou wilt. Is dat dan ‘laten stikken?’ Nee, dat is zijn gevoelens uiten tegenover jou. Wat moet hij dan? Voor altijd bij jou blijven en ondertussen met 20 anderen vreemd gaan, omdat hij eigenlijk niet bij jou wilt zijn, maar ‘om jou niet te laten stikken’ wel bij jou blijft?

Sorry, maar ik vind dit echt niet kunnen.

#11

Hoe zat jullie relatie eigenlijk? Je zegt dat jullie alles samen deden. Ik heb zo’n zelfde situatie met m’n vriend maar andersom: want toen ik hem een paar weken niet zag i.v.m. verblijf in buitenland, werd me ook duidelijk dat ik zo’n relatie niet meer wilde.

Ik zou bij het gesprek vooral duidelijkheid proberen te krijgen over het waarom ineens. Ik denk dat hij absoluut geen spijt heeft van alle tijd samen, en ook niet bewust heeft gelogen als hij zei dat hij van je hield. Er is denk ik iets heel erg omgezet in z’n hoofd waardoor hij dacht dat het toch niet meer goed zou komen, hij wilde niet meer, en hij wilde jou ook niet voor de gek houden. Als hij zich erg schuldig voelt naar jou toe, kan dit omslaan in ergernis als hij met je praat. Dit betekent niet dat hij je haat, maar meer dat hij zichzelf geen houding weet te geven. Het is dan ook eenvoudiger om geen contact met jou op te nemen, als hij dat wel zou doen zou hij waarschijnlijk ook niet meer de gezellige jongen zijn die je kent.

Het is echt heel naar, heel veel sterkte!

#12

En kan je geen betere plek vinden voor het gesprek? Want in donker en kou is nou niet de meest ideale situatie, dan krijg je misschien dat hij bijvoorbeeld het gesprek zo snel mogelijk wil beëindigen. En het maakt de sfeer misschien bij voorbaat al gespannen misschien.

#13

Misschien is het handiger, voor het verhaal, als ik vertel wat er maandagavond is gebeurd. We zouden afgelopen dinsdag naar Guus Meeuwis gaan en ik had die kaartjes gekregen voor mn verjaardag en we zouden samen gaan. Maandagavond belde ik hem en hij zei toen dat hij geen zin meer had om daar met mij heen te gaan en dat hij de kaartjes zou afgeven. Hij zou aanbellen en hij zou ze dan aan me afgeven en klaar. Om half acht hoorde ik opeens de brievenbus en het bleken de kaartjes te zijn, terwijl we van te voren hadden afgesproken dat hij zou aanbellen. Hij zou die avond naar zn neefje gaan (die honderd meter verderop woont). Toen ik de auto zag wegrijden, ben ik uit alle boosheid en emotionele drama op mijn sokken naar het huis van zn neefje gerend en heb ik gevraagd aan hem of we even konden praten. Hij zei dat hij dat niet wilde en duwde me weg en deed ontzettend onrespectvol. Hij schreeuwde in mijn gezicht en duwde me weg van de deur. Op een gegeven moment ben ik letterlijk ingestort en had ik geen gevoel meer in mijn benen. Hij zag dit gebeuren, maar is naar binnen gegaan en heeft me daar laten liggen op de straat, op mijn sokken, zonder jas. Zijn tante heeft mij later naar huis gebracht …

#14

Ik woon in een gehucht en dat park is erg stil overdag, maar ook 's avonds. Denk niet dat ook maar iemand het gesprek kan horen of kan horen dat ik huil of dat hij huilt. Daarbij hebben we allebei wel goede herinneringen aan het park, omdat we daar vroeger vaak kwamen om te wandelen en dergelijke

#15

Heel naar voor je :frowning_face:
Tartaarsaus geeft je goed advies!

Verder moet je je wel realiseren dat jullie 14 en 15 waren toen jullie een relatie begonnen. De kans dat je dan voor altijd bij elkaar blijft is heel klein (ik wil niet zeggen dat het niet kan, maar vaak is de kans klein).
Je voelt je nu echt verschrikkelijk, maar geloof mij: dat gaat echt over! Je hebt vast wel lieve vrienden/vriendinnen die er voor je zijn. Zoek afleiding, richt je op iets nieuws en geniet. Je bent namelijk nog maar 19.
Waarschijnlijk denk je nu; wat een onzin. Maar over een tijdje kijk je er vast en zeker anders op terug! :couplekiss_man_woman:

#16

Wow dat met die kaartjes.

Ik hoop voor je dat hij een goede reden heeft voor deze plotselinge besluiting. Vind het maar raar en ik zelfs irriteer me bijna aan het feit dat hij zo vaag doet

#17

Dit vind ik heel rot en ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik hierop moet zeggen. Hij komt best koelbloedig over, maar het kan natuurlijk zijn dat hij toen al geen relatie meer met jou wilde. Jij zette hem onder druk, omdat hij niet mee wilde. (en als hij op dat moment al het bovenstaande in gedachte had is dat logisch) Daarna barstte al zijn gevoelens uit en ik denk dat dát de reden is waarom hij zich zo tegenover jou heeft gedragen. Je kunt hier natuurlijk volgende week naar vragen, zodat jij hier ook wat meer duidelijkheid over hebt.

En ik denk overigens niet dat er niets door hem heen ging toen hij jou daar zag liggen. Je moet dit wel vanuit 2 kanten bekijken en niet alleen vanuit jezelf.

#18

Hmm, ik heb heb niet onder druk gezet om met mij mee te gaan naar het concert. Ik ben in Juni jarig geweest en heb toen die kaartjes al gekregen voor november. Toen ik hem opbelde afgelopen maandag om te vragen of het nog doorging ja of nee en toen hij zei tegen mij: ‘nee, heb geen zin meer, maar ik kom wel die kaartjes bij je langs brengen’ heb ik dat laten rusten en heb ik gezegd: ‘oke, ik zie je zo’. Maar ja, het zal allemaal wel… in ieder geval bedankt voor de goede adviezen die ik krijg. Kan ik wat mee!

#19

Zo bedoelde ik het ook niet. Je hebt hem behoorlijk onder druk gezet door er een hele scène van te maken.

#20

Ondertussen heb ik vandaag gepraat met hem en het was heel apart. Hij stond op mij te wachten en wilde eigenlijk niet een rondje park doen, uiteindelijk is hij meegkomen en hebben we een uur gepraat en gewandeld. Het leek als vanouds en hij gaf toe dat hij niet goed geweest is, ook ik heb mijn fouten toegegeven. Hij maakte constant grapjes en heeft zelfs een afspraak met zijn neefje afgezegd, omdat hij nog even met mij wilde praten (dat zegt heel veel bij hem). Ook had hij een paraplu bij zich en daar heeft mij me speels een tikje mee gegeven en hij had erg veel interesse in me… vooral het samen lachen om grapjes deed hem erg goed voor zover ik dat kon zien… toen we uiteindelijk weer bij onze fietsen uitkwamen, zei ik: zal ik gaan of wil je nog een rondje lopen? Hij zei toen dat hij nog wel een rondje wilde lopen…

Na een uurtje stond ik bij mijn fiets en zei ik voor de grap: alvast gelukkige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar. Zijn opmerking hierop was dat ik hem daarvoor echt nog wel zou zien… op het einde maakte hij duidelijk dat hij geen nieuwe relatie met mij wil - en ik heb aangegeven dat ik dat niet met hem wil- toch was het allemaal zo dubbel. Zijn gedrag zijn niet adequaat met zijn handelingen en grapjes die hij met mij maakte…