Hey meiden! Ik ben nieuw hier.
Ik ben 20 jaar en studeer geneeskunde aan de UGent.
Ik ben 6 maanden samen met mijn vriend, beste vriend van mijn broer. Hij werkt bij mijn vader.
Hij is 24 jaar en woont nog steeds thuis (13km van elkaar).
Ik vind persoonlijk dat ik een probleem heb. Mijn vriend ziet er niks in en vind gewoon dat we ‘blij’ moeten zijn.
Ik zie hem elke dag omdat hij bij mijn vader werkt, voor en na het werkt komt hij naar mij (als ik thuis ben).
Hij blijft 2 keer slapen en ik 1-2 keer bij hem per week.
Mijn probleem: ik wil hem altijd bij mij hebben.
En dat geeft weer een ander probleem: ik wind me vaak op om dingen die hij zegt of niet doet.
Ik ween vaak, omdat ik me dan ongelukkig voel. Ik praat er met hem zeker over, daarna is alles weer goed. Maar na een paar uur…
Voorbeeld: hij had vorige week voorgesteld om samen ergens naartoe te gaan, ik sprak hem er gisteren over en hij zei dat hij alleen ging. Ik ‘hoe, we gaan toch samen’, en hij zei dat hij dacht dat ik niet wou. Terwijl ik toen duidelijk had gezegd dat ik mee ging.
Ik word niet echt boos, gewoon ‘down’. En ik heb dat zovéél bij hem. Gewoonweg omdat het mij telkens zo hard kwetst!
Mijn moeder had me voorgesteld om minder met hem bezig te zijn. Ze heeft gelijk, ik zit constant aan hem te denken, hou altijd eerst rekening met hem. Bijvoorbeeld: als ik weet dat hij gedaan heeft met werken om 15u, en mijn beste vriendin vraagt om weg te gaan, dan zeg ik nee tegen haar.
Als hij 's avonds naar huis gaat (altijd om 18u als hij niet blijft slapen), dan kan ik echt heel moeilijk afscheid nemen. Dan geef ik hem nog een lange knuffel en kusjes, … TERWIJL ik hem die dag om 6u 's morgens terug zie. Waarom ik zo ben/doe? Geen idee! Maar ik wil echt dat het stopt. Ik maak me zelf zo ongelukkig.
Dat ik soms gewoon wil zeggen dat we beter uit elkaar gaan, maar ik zie hem doodgraag, en dat is het probleem. Ik zie hem té graag. Ik wil gewoon minder aan hem denken (terwijl ik wel mijn bezigheden overdag heb…), hem minder missen, minder bij hem willen zijn, mij minder zorgen maken om alles.
Zoals vandaag… Ik ben gisterenavond blijven slapen bij hem, en hij had vandaag een dag verlof, om 10u bracht hij mij naar huis met de bedoeling dat hij meteen naar huis zou gaan zodat ik kan studeren, ik zit namelijk midden in de examens, maar dan is hij weggegaan met mijn broer tot 12u30 en dan is hij nog bij mij gebleven tot 14u. Maar hij zit nu op zijn kamer, ik ook, dan wil ik gewoon sturen dat hij afkomt. Omdat ik hem mis en het gewoon zalig vind om naast hem te slapen. Maar ik heb het niet gedaan…
Mijn beste vriendin ziet haar vriend (twee jaar samen), alleen in het weekend, en ze zegt zelf dat ze hem niet mist, ook omdat ze dat natuurlijk gewoon is. Maar ik wil dat ook kunnen.
Hij blijft elke woensdagavond slapen, eens niet? Ik weet nu al dat ik hem zo hard ga missen, maar misschien als we maar 2 keer per week bij elkaar blijven slapen dat het mindert bij mij?
Want ik wil dat echt! Ik voel me enorm ongelukkig, ween vaak. Voor hem, was ik gelukkig. Nu … 
haha (hij woont in het buitenland). Anyway, ik heb wel ook fases gekend waar ik heel erg met hem bezig was en de hele tijd bij hem wilde zijn. Inderdaad ‘eigen’ hobbies en dingen zoeken die je heel leuk vindt en lekker met vriendinne afspreken. Het is belangrijk om een individu te blijven en gewoon te weten wie je bent zonder hem.Ondertussen moet je ook gewoon genieten van het feit dat je zo verliefd bent! 