Bedankt voor jullie reacties!
Ik ga proberen wat punten te bekritiseren?
- Korfbal. Als het niveau zo hoog ligt, is er niet een andere vereniging in de buurt. Of een andere sport die jij leuk vind?
- Waarom mogen jou ouders jou niet? Waarom heb jij dat idee?
Ik vind het gewoon niet gezond voor jou dat de toekomst zo uitgestippeld ligt. Dit kan natuurlijk met de cultuur te maken hebben.
Maar wat zou jij zelf heel graag willen?
Wat misschien voor jou een idee is om hulp te zoeken bij bijvoorbeeld een psycholoog/vertrouwenspersoon. Daar kan je je verhaal kwijt en hij/zij kan jou veel tips geven over hoe het leven weer wat zonniger kan worden.
Veel dingen klinken inderdaad als een cultuurdingetje. Maar ik denk dat je ouders wel degelijk het beste met je voor hebben, al komt dat niet zo over en is dat al helemaal moeilijk om te geloven misschien.
Zoals hierboven al word gezegt: bezoek eens een vertrouwenspersoon op je school, zo kun je ieder geval je verhaal kwijt. Wellicht dat deze persoon je kan helpen of kan doorsturen naar iemand die dat kan.
Ene oor in andere oor uit. Hier steeds tegenin willen gaan en ‘opstandig’ doen werkt niet. Ik herken mezelf wel een beetje in jou. En bij mij is het zo van, op mn 18e ben ik het huis uit.
Maar ik kan natuurlijk niet helemaal zien hoe het bij jou zit. Misschien helpt een goed gesprek wel.
^ Ik geloof ook niet dat ze opstandig is en hier tegenin gaat? Op basis van: ‘Ik zal op 18/19 jarige leeftijd trouwen met iemand van dezelfde afkomst, mijn ouders bepalen wie’
[size=1em]Ik bedoel, een goed gesprek is altijd goed en valt altijd te proberen, maar daardoor gaat het korfbal niet ineens beter, haalt ze niet ineens alleen maar 10en en mag ze vast niet in eens wel make-up dragen.
Niet om gemeen te doen, echt niet, maar hiervoor heb je bepaalde topics zoals het Wat wil je nu echt even kwijt topic. Maar oke, daar heb je atm niks aan dus:
Probeer eens een andere club te zoeken voor korfbal, dat is er vast wel!
Misschien kan je eens praten met je ouders?
Ik vind dat je wel heel veel op je ouders afschuift.
Ik zou sowieso van korfbal afgaan en een andere sport zoeken. En als die er niet is kun je ook gaan hardlopen, zwemmen of fietsen.
Verder kun je je het beste wat minder van je ouders aantrekken, dus gewoon een 6 halen en dan zeggen ‘ja het was moeilijk’
Hoe oud ben je nu eigenlijk? Want als je 18 bent, ben je zelfstandig en hebben je ouders dus niets meer over je te zeggen. Maarja ik weet natuurlijk niet hoe streng ze zijn.
Lastige situatie. Ik vind het rot voor je dat je ouders alles voor je bepalen. Als het mogelijk is zou ik toch met ze proberen te praten, of met je moeder. Vertel wat je dwars zit, dus o.a.:
- je mist de ouder-kind band zoals je die ziet bij anderen
- je doet hard je best op school, en als nog is het nooit goed, wanneer is het wel goed? als je een 10 haalt?
- je hebt het idee dat je toekomst al voor je bepaald is, zonder jou erbij te betrekken.
Klinkt eigenlijk helemaal niet zo verkeerd.
Wat ze hierboven zeggen, slaat echt helemaal nergens op.
Kom op, puberteit? Als haar ouders haar toekomst uitstippelen en zo’n druk op haar leggen om te slagen? Natuurlijk voel je je dan niet gelukkig. Stress maakt niet gelukkig. Bovendien wordt ze onthouden van zichzelf zijn, doordat ze met niemand mag omgaan die haar ouders niet goedkeuren. Het is goed als haar ouders een beetje grip houden op alles, maar hoe harder je iets vastpakt hoe harder het je ontglipt. Dat je vader in slaapt valt tijdens je dipoma, is echt schandalig, hij moet wel een goed excuus hebben om zich daar uit te praten. Bovendien, je had het erover dat je ouders uitkiezen met wie jij trouwt als je 18 bent, dit heet een gearrangeerd huwelijk, lees hier meer (voornamelijk onder het kopje ‘mensenrechten’)
Als je wilt praten mag je me altijd noten,
liefs 
Nou, ‘haten’ is een groot woord natuurlijk, hij houdt vast van haar, maar het toont niet veel respect als hij in slaap valt tijdens haar grote dag waarop ze haar diploma haalt. Moet je je voorstellen hoe het voor jou zou zijn als dit jou overkwam.
En TS, natuurlijk ben je wel ergens goed in, iedereen heeft een geheim talent of kan die ontwikkelen. Je moet er gewoon veeeel tijd in steken, that’s all! je wordt zo gedwongen overal ‘goed’ in te zijn door je ouders dat je denkt dat e er niet goed in bent omdat de anderen bijv. wel goed zijn in korfbal. Maar dat is logisch, want die doen het al 9 jaar. Je komt er vanzelf. Of probeer een andere sport met meerdere beginners!
Je topictitel is “waarom ik mezelf haat”, vervolgens noem je alle dingen op die je ouders doen die jij niet leuk vindt. Stop met jezelf te haten en kom voor jezelf op, ook tegenover je ouders. Bepaal voor jezelf wat de dingen zijn die je echt zelf wilt bepalen, zoals een studie en de vrienden die je kiest. Doe dit met respect voor je ouders, maar laat niet over je heen lopen. In een aantal jaar zul je misschien zien dat zij zijn gewend aan de dingen die jij doet en zullen ze zien dat je niet een compleet ander of ontspoord persoon bent geworden, en kunnen ze accepteren wie je bent en wat je doet met je leven.
je kan ook overdrijven.
ik vind het gewoon helemaal niet verkeerd klinken omdat ze 15 is.
dan zeggen wel meer pubers dat hun ouders ze haten.
in slaap vallen tijdens een diploma uitreiking lijkt me niet echt iets wat je expres doet ofzo. dus wellicht dat die vader gewoon hartstikke moe was van het werk wat ie doet. natuurlijk is dat niet leuk. maar hij doet dat echt niet opzettelijk.
dokter worden & op je 18e trouwen klinkt tegenstrijdig. maar ik kan fout zitten. het kan natuurlijk wel. maar als ze zeg maar tot een buitenlandse cultuur behoort dan is het meestal zo dat ze óf vroeg trouwen en kinderen krijgen enzo. óf ze gaan studeren (dan kiezen ze vaak een studie met veel aanzien enzo en trouwen komt daarna pas).
ik vind er verder gewoon niets mis mee dat je ouders willen dat je goed je best doet op school. tenzij je echt geslagen wordt als je lager dan een 7 hebt, ja dan vind ik het niet goed.
en geen echte vrienden hebben is kut, maar daarvoor kun je bij clubjes gaan enzo om mensen te ontmoeten. en als korfbal je niet ligt, kun je wat anders proberen?
oja en wat ik vergeten was te typen:
als iemand gaat klagen over zijn leven, dan vertelt die persoon waarschijnlijk de meest vervelende dingen die die heeft meegemaakt…
als ik dan dit topic lees, dan vind ik het allemaal wel meevallen met hoe erg het is.
en het is ook maar 1 kant van het verhaal natuurlijk.
Daar ben ik het mee eens, haar manier van praten klinkt alsof ze in de puberteit zit, maar de problemen die ze daarbij beschrijft wil ik dan nog wel serieus nemen. Het is niet zo dat ze puber is en schrijft dat haar ouders haar haten het misschien niet zo is.
Je hebt gelijk, ze beschrijft nu alles wat ze heeft meegemaakt wat vervelend is. Daarbij moet ik zeggen dat het niet de minst erge dingen zijn en ook niet de ergste. Maar er bestaat niet zoiets als een ranglijst met erge dingen die je kunnen overkomen en dat als je niet aan de eerste plaats voldoet je problemen niet erg zijn en je niet moet zeuren. Als zij niet lekker in haar vel zit hierdoor, moet er wat aan gedaan worden. En als ik hoor hoeveel druk haar ouders op haar leggen en dat ze moet trouwen op haar 18e/19e,
vind ik dat iets wat ik niet leuk zou vinden als het mij overkwam. Daarom help ik haar en reageer ik zo. Jij weet niet hoe de situatie bij haar thuis is.
Je was 7 toen je zwemlessen had, waarom is dat raar? Ik was 12, maar ik ken ook kinderen die jonger waren. Ik snap het probleem daarvan niet. Je schoolcijfers, praat erover met een mentor. Dit is niet normaal. Ouders horen hun kinderen geen straf te geven als ze lager dan een 7 halen. Over dat uithuwelijken en dokter worden, laat dat nog even. Je bent nog 15. Ga van korfbal af, wordt er zo niet leuker op. Ga op een andere sport of neem een leuke hobby waar je vrienden mee kunt maken.
tbh ik zou gewoon lekker gaan rellen, maar denk niet dat dat de oplossing is haha. Moeten mijn ouders eens proberen, mij verbieden makeup op te doen.
IK denk dat al die redenen die je noemt waarom je jezelf haat, eerder gevolgen zijn van dat je jezelf haat.
Ja, ze is een puber, maar die kunnen ook erge problemen hebben. Sinds wanneer zijn alle dingen die een puber overkomen maar meteen normaal, want hey ‘puberteit’. Ik zou flippen als mijn ouders zeiden dat ik een richting moet doen die zij willen en dat ik nu moet trouwen met iemand die zij kiezen, en ik ben geen puber. Dat is gewoon niet normaal en het is logisch dat je je daar zorgen om maakt. Het is alsof je leven niet meer van jou is.
Er wordt heel veel druk op haar gelegd, en zeker door haar leeftijd vind ik dat niet verantwoord van haar ouders. Zoiets kan je zeker breken, als je het gevoel hebt dat het nooit goed genoeg is en dat je niets te zeggen hebt over je eigen leven, dan wordt je waarschijnlijk ongelukkig. Of je nu 15 bent of 25.