POV Harry
Met een boogje gooide ik mijn lege colaflesje in de prullenbak. “Goal!” riep ik enthousiast. Daarna knipoogde ik naar een van de meisjes die vlak bij de prullenbak stonden. Ze giechelde en ging daarna gelijk tekeer tegen haar vriendinnen, alsof ik het niet zou zien. Het gevoel dat ik kreeg wanneer ik meisjes helemaal gek zag worden, alleen vanwege een knipoog, was geweldig. Dat was ook de reden waarom ik geen vriendin had. Alle meisjes op deze school lagen aan mijn voeten. Niet alleen de meisjes op deze school, ik had het gevoel alsof de hele wereld aan mijn voeten lag. Als ik echt een vriendin had gewild, hoefde ik maar te roepen en ik kon er zo eentje uitkiezen, maar vrij zijn en met iedereen kunnen flirten was voor mij veel leuker.
“Haz, ga je mee voetballen na school?” vroeg Louis. Ik stak mijn duimen op.
“Is goed? Met wie allemaal?” Dat maakte eigenlijk niet zoveel uit, met Louis had ik altijd lol. Louis was mijn beste vriend, samen met Liam en Zayn. We waren een groepje, wij met zijn vieren. We gingen met zo’n beetje de hele school om, behalve met de losers en nerds, maar met Louis, Liam en Zayn was ik altijd samen.
“Zayn en Liam en nog een paar, ik weet niet precies wie. Zayn had wat geregeld.” Ik knikte als teken dat ik het goed vond. Ik keek de aula rond. Ik vond het altijd grappig om te zien dat elk groepje zijn eigen plek had. Die van ons was in de kantine. Ik kende niet iedereen op school maar ik wist wel dat iedereen mij kende. De bel ging en ik liep samen met Louis naar het klaslokaal. Louis en ik zaten bij elkaar in de klas en Liam en Zayn. Ze hadden ons groepje uit elkaar gehaald, twee jaar geleden, omdat wij met zijn vieren ‘onhandelbaar’ waren. Louis en ik namen plaats op onze vaste plek, bijna achterin, bij het raam.
“Harry?” hoorde ik achter me. Het was Nicole, die zat elke les achter mij. Nicole was net als mij, maar dan in vrouwelijke vorm. Iedereen op school kende haar. Veel mensen zagen ons als het perfecte koppel, maar ik zag haar gewoon als vriendin. Niet omdat ze niet knap is, maar gewoon, ik hoef geen vaste vriendin. Ik draaide me om naar Nicole en keek recht in haar lachende gezicht.
“Ja?” Louis had zich inmiddels ook omgedraaid. Naast Nicole zat Milou. Zij was ook een goede vriendin van mij, maar dat kwam eigenlijk alleen omdat ze Nicoles beste vriendin was. Anders had ik haar waarschijnlijk niet eens gekend.
“Kom je vanavond ook? Ik geef een feestje en mijn ouders zijn niet thuis, maar er mogen natuurlijk alleen leuke mensen komen.” Ze zette haar liefste glimlach op, maar eigenlijk had ik niet minder verwacht dan dat ze mij uit zou nodigen.
“Ja, is goed. Hoe laat?”
“Half negen. Kom je ook Lou?” Als ik kwam, kwam Louis ook, dat was eerder een algemene regel. Vanmiddag zou ik dus gaan voetballen met de jongens en vanavond een feestje. Tijd voor schoolwerk bleef er dus niet over. Dat was er eigenlijk nooit. Ik deed niet veel voor school, bijna niets, maar nog steeds liep alles op rolletjes. Mama moest soms wel eens naar school komen om de grapjes die ik uithaalde bij leraren, maar mama vond dat niet erg. Ze vond die grapjes negen van de tien keer wel grappig en gaf mij altijd gelijk. De leraren hadden een hekel aan me, maar het leuke was, ze hadden ook een zwak voor me. Ik kreeg altijd wat ik wilde, hoe dan ook.
