Mijn verhaal gaat over een meisje dat ver op weg is om aangenomen te worden op een van de beste dansscholen van heel aar land , tot ze een erachter komt dat ze een spierziekte krijgt… Veel Pleizier. ( Ik ga verder op de basis van jullie reacties )
Daar begon mijn auditie voor de Dance Academie. De muziek speelde zich op een rustig tempo af. Ik liet me gaan in de muziek en voelde het ritme aan. Dansen is mijn uitlaapklep , als ik boos ben zet ik heel hard de muziek aan en dansede ik erop los , als ik blij ben dans ik overal, mijn hele leven bestond uit dansen. Ik weet niet wat ik zonder moet. Mijn benen bewogen soepel en elegant. en de muziek stoptte en ik maakte mijn laatste draai. En met een luid geklap liep ik de deur uit.
Eenmaal thuis liep ik langzaam naar boven om mijn herinneringen meteen in mijn dagboek te schrijven , voordat Pa en Ma met hun stomme reacties kwamen. De letters kwamen al snel , gedachtes kwamen , en mijn zintuigen kwamen op scherp te staan. Binnen een paar minuten waren er 4 kantjes vol en had ik mijn zenuwen eruit geschreven. Ik ging naar beneden om een glas appelsap te pakken , en zonder enige verbaasdheid stond mijn moeder al voor mijn neus. Marisa hoe ging het ? Je hebt het niet verpest he? Nee mam zei ik met een kalme stem. Nou de steun van mijn ouders had ik ook niet. Nou ja in ieder geval de brief zou komen als ik vakantie had en de uitslag kon mijn leven veranderen…
Wat vomdem jullie ervan graag een reactie 