Phillipa Maria Carvalho
Pip of Pippa
Hertogin van Madeira
[11-11-1993][13-01-14]

Pip is geboren op het kleine eilandje Madeira, onderdeel van Portugal, maar het ligt ter hoogte van de Sahara. Ze groeide op in een prachtig paleis aan de kust, van jongs af aan hield ze al van de zee. Haar ouders waren liefdevolle mensen die hun dochter alles gaven wat haar hartje bezielde. Ze was niet zomaar een meisje, nee, Pip was de jongste afstammeling van de laatste koning van Portugal. Na de revolutie in het begin van de twintigste eeuw, was haar familie verbannen naar het kleine eilandje. Ze werden gehaat door de republikeinen, maar langzaam maar zeker goed op genomen door de lokale bevolking van het eiland. Zo ook Pip en haar ouders. Ze waren gewoon als de rest, maar met een adellijke titel. Ondanks hun rijkdom, zorgde Pip's ouders ervoor dat ze niet overdreven deden met hun geld. Ze steunde vele goede doelen en zorgde ervoor dat iedereen op dit eiland goed leefde. Zo ontstond er een hele hechte gemeenschap.



Pip ging op het eiland naar school, kreeg vriendinnen, vrienden, vriendjes, en groeide op tot een prachtige Portugese jonge vrouw. Slechts 1 meter 68 lang, met lange donker bruine haren. Typerend is de felle kleur van Pip's ogen, ze zijn turquoise, niet gebruikelijk voor een Portugese, maar dit komt omdat haar moeder's familie eigenlijk uit Engeland komt en deze kleur dus door gegeven heeft. Pip is echt een mengeling tussen haar ouders, ze lijkt erg op haar moeder qua gezichtsvorm en vooral de ogen, maar heeft haar postuur en mediterraanse uiterlijk van haar vader.



Op haar tiende verjaardag hadden haar ouders een groot feest georganiseerd, alle vrienden van de familie werden uitgenodigd op haar verjaardag, het moest de beste verjaardag ooit worden. Alles ging goed, totdat er ongenodigd een groep gewapende mannen op de verjaardag verschenen. Tien uur lang werden alle mensen vast gehouden. De mannen waren antimonarchisten en ze waren bang dat door de populariteit de familie Carvalho ervoor zou zorgen dat ze weer macht kregen en misschien weer op de troon zouden willen komen. Onzin natuurlijk, gezien het gezin met liefde op het eiland als hertog en hertogin leefde. Toch waren de mannen niet overtuigd. Ze namen Pip en haar ouders mee naar de werkkamer van haar vader. Daar werden voor de ogen van Pip haar ouders één voor één doodgeschoten, na lange smeekbeden om hun en hun dochter in leven te houden. Het was zinloos. Hierna hebben ze ook een schot gelost op Pip, maar zij werd niet dodelijk verwond.



In de maand die volgde was het eiland in rouw. Pip herstelde gelukkig snel van haar verwondingen, maar was getraumatiseerd. Ze sprak niet, at bijna niets en haar lach was weg. Dit ging twee maanden lang door en ineens was ze weer heel vrolijk, dus de familie die voor haar zorgde - goede vrienden van haar ouders - dachten dat het weer goed met Pip ging. Dit was niet zo, ze stopte alles weg, in een laatje in haar geheugen, zo ver als kon. Als het laatje begon te rammelen, trok Pip zich even terug, huilde ze stilletjes op haar kamer en sloot de la weer zo goed als kon. Toen Pip zestien was ging ze om met verkeerde vrienden, begon ze met roken en droeg zware make up. Iedereen kon hoog of laag springen, maar Pip ging haar eigen weg. Dit leidde tot niet al te fijne confrontaties met haar pleeggezin.





Tot ze op een gegeven moment in de problemen kwam... Ze kreeg ruzie met een jongen die twee keer zo breed was als zij en minstens twee koppen groter. Zo stoer als ze zich toen voor deed, zo bang werd ze daarna. Ze werd vastgepakt bij haar polsen en tegen de grond aan gesmeten. Een jongen die net voorbij lopen kwam, had haar geholpen en samen met hem is ze een eind gaan lopen. Ze vertelde heel luchtig over de dingen die ze had mee gemaakt, maar kwam toch langzaam tot een besef dat het niet meer zo was als ze leven wilde. Daarnaast, ze werd verliefd op Dean Dawson toen ze op vakantie was is Hawaii. Dit heeft haar enorm door haar zware periode heen geholpen.



Pip bloeide weer op, ze werd weer het zachtaardige meisje als ze was toen ze klein was. Langzaam maar zeker kreeg ze haar leven weer op het rechte pad. Ze maakte haar school af en maakte weer contact met haar oude vriendinnen. Ze was voor het eerst weer gelukkig. Door de eigenschappen van haar moeder, de nieuwsgierigheid en leergierigheid, begon ze met haar studie Portugees en vervolgens deed ze daarnaast ook Engels. Ook thuis had ze meer plezier en besteedde ze weer aandacht aan haar hobby's; schilderen en piano spelen. Haar relatie liep uiteindelijk stuk, maar niet dat dat erg was. Zij en haar vriend waren uit elkaar gegroeid en uiteindelijk als vrienden verder gegaan. Nu nog steeds is hij een hele goede vriend.




Verder is Pip een beetje wispelturig, ze kan snel veranderen qua gedrag, humeur en mening. Ze is niet goed in keuzes maken en kan daardoor ook dagen piekeren over belangrijke keuzes. Voor de rest is Pip een buitenmens, ze houd van het strand en de zee. Toen ze klein was klom ze in de palmbomen om kokosnoten te plukken of in bananenbomen voor bananen. Daarnaast is ze spontaan en een beetje gek, zegmaar prettig gestoord. Ze is dol op spelletjes, in wat voor manier dan ook en is strijdlustig genoeg om altijd te willen winnen. Ze wilt zo gezond mogelijk leven met verse producten, maar ze is vegetarisch dus eet geen vlees of vis.

Emma Katya Lara Ivanov
Ze wordt meestal aangesproken als Emma, behalve door haar ouders, die noemen haar Katya en aan deze naam heeft ze dan ook het meeste hekel. Lara wordt ze ook nog wel graag genoemd.
19 jaar oud
Emma Watson

 


 
Een Britse moeder, een Russische vader, dit zijn de ouders van Emma Ivanov, door deze twee nationaliteiten spreekt ze beide talen vloeiend, met een af en toe licht te horen accent, ze heeft hierdoor ook een niet helemaal Russisch uiterlijk. Ze wonen in een huis een eind buiten Moskou en ze maken deel uit van de hogere adel. Haar familie is zeer bekend, geliefd en belangrijk voor Rusland. Ze doen veel voor het land en voor de liefdadigheid, ze staan bekend als een gulle familie, heel rijk. Toch zijn ze niet te vinden onder het 'normale volk', ze wonen in een villa ver van het volk vandaan en laten bedienden spullen en eten halen wanneer ze dat nodig hebben.
Ze wonen dus een eind buiten Moskou, in the middle of nowhere, volgens Emma zelf, ze is daar opgegroeid en heeft geen ander plek als thuis gekend. Al ziet ze het niet echt als haar 'huis'. Ze heeft zich er altijd 'opgesloten' gevoeld. Ze is enig kind en dus altijd erg op zichzelf geweest, ze houdt niet al te veel van menselijk contact, en zit liever alleen midden in de natuur te schrijven. Vanaf kleins af aan zijn Emma allerlei dingen geleerd, die volgens haar ouders belangrijk zijn. Zoals; gedraag je altijd als een dame, trouw met een rijke, machtige man, ga niet om met de amen, en de gewone mensen, die zijn ver beneden je stand. Niets in de richting van; doe wat je zelf wilt, wij zijn het met alles eens als jij er gelukkig van wordt. Nee, niets van dat.

 
 

 
Toen ze vier jaar oud was gingen andere kinderen van haar leeftijd naar school, maar voor haar was het normaal dat ze al vanaf haar derde les kreeg, thuis, van een man, ingehuurd door haar ouders. Zijn naam was Petrovitsj en hij was altijd haar grote voorbeeld. Emma was eraan gewend en vond een school maar een raar fenomeen, Petrovitsj leerde haar alles en op haar twaalfde had ze al kunnen gaan studeren, zo ijverig was ze. Ze wilde dan ook gaan studeren, maar haar ouders vonden het belangrijker dat ze leerde hoe ze zich later moest gaan gedragen, ze had namelijk een reputatie hoog te houden. Emma moest kinderen krijgen, een man ontmoeten, leren over de etiquette en vooral niet omgaan met het 'volk'. Hiermee begon de opstandigheid van Emma.
Toen Petrovitsj, die een gewoon man was, overleed aan een epidemie die heerste onder het 'gewone volk', en haar ouders hem niet hadden geholpen en ook niet hadden willen helpen, deed ze niets meer voor haar ouders. Toen ze eenmaal haar rijbewijs kreeg, werd ze nog opstandiger dan ze inmiddels al was.
Ze was bijna niet meer thuis te vinden, maar veel meer in de achterbuurten van Moskou, ze deed mee aan straatraces, ze was het mysterieuze meisje dat direct na de wedstrijd te winnen weer verdwenen was. Ze had geen zin in al die aandacht, ze deed het om het racen, niet om de mensen. Ze deed naast races, mee aan vechtwedstrijden, waar ze heel goed in was, omdat ze altijd in haar eigen kamer oefende als ze niets anders te doen had. Dit deed ze om maar iets te doen, waar haar ouders het niet mee eens waren. Ze begon te drinken, aan de drugs te gaan, te feesten, en alles te doen wat god verboden heeft. Ze bleef altijd het mysterieuze meisje omdat je haar bijna niet herkent zoals ze zich gedraagt en kleedt, als de dochter van de familie Ivanov.

 
 

 
Op een dag vonden haar ouders het genoeg geweest, en stuurden ze haar dus hierheen, om weer op het goede pad te komen en om misschien een leuke aanstaande echtgenoot te vinden, natuurlijk geen bediende, Emma vind dit beide onzinnig. Alsof zij tussen al die kaklui iemand gaat vinden die haar ook maar enigszins interesseert? Alsof ze überhaupt iemand gaat vinden met wie ze graag meer dan een standaard begroeting mee wisselt als woorden. En ze is al helemaal niet van plan zich uit het veld te laten staan en te veranderen in een zoet, lief, meisje.
Emma heeft een lichte huid, blond haar en bruine ogen, ze draagt meestal mascara en soms nog meer make-up, vooral als ze rebels bezig gaat en liever die mysterieuze blijft, dan herkent wordt, draagt ze nog meer make-up dan mascara. Foundation of concealer heeft ze nooit nodig. Ze kleed zich redelijk normaal, zeker niet rijk. Ze is klein gebouwd, 1.65 lang en 50 kilo. Ze heeft een periode gehad waarin ze haar haar heel kort had, maar inmiddels heeft ze het weer redelijk lang laten groeien. Ze heeft nog geen tattoos, maar wil er eigenlijk wel eentje.

 

 
 
De conclusie over Emma zelf is dus dat ze een afstandelijk meisje is, ze gaat niet graag om met anderen, ze is liever alleen. Ze is heel opstandig en wil niets anders dan los zijn, vrij van haar leven en vrij van haar familie, van haar plichten. Ze doet dan ook alles om dat gevoel van vrijheid te bereiken. Ze rijdt motor, ze houdt van dingen als bungeejumpen, maar niets kan haar haar eigen leventje doen vergeten. Ze sluit zich zo af omdat ze de realiteit niet wil weten, niet wil snappen. Ze wil het liefst een gewoon burger zijn, maar dat is niet mogelijk, ze is nu eenmaal wie ze is, niets aan te doen. Daarom doet ze dus alles om haar ouders in de weg te zitten en om zich af te zetten van de rijkdom die ze hebben, ze is het grootste deel van de dag te vinden op andere plekken dan in haar eigen huis, meestal in Moskou, en dan niet in de rijke delen. Ze is enig kind, dus ze is altijd al vrij eenzaam geweest, op zichzelf. Ook al toen ze 'opgesloten' zat, voor haar gevoel, in haar eigen huis.  Ze heeft een bepaalde band met de natuur, hun huis staat in het midden van een bos en alhoewel het er altijd heel koud is, is ze het liefst buiten, daar heeft ze nog een licht gevoel van vrijheid. Ze houdt ontzettend veel van de natuur dus, maar ze houdt ook heel erg van motorrijden, autoracen, vechten, schrijven, zingen en piano spelen. Sowieso is eigenlijk alles met muziek goed voor haar. Piano spelen, muziek luisteren en muziek componeren geven haar rust en stilte in haar hoofd. Ze heeft altijd de wens gehad een opleiding journalistiek of architectuur te doen.

Een impressie van haar huis/het huis van haar ouders: