Ik heb een stuk, het is wel een beetje lang
Hopelijk is dat niet erg?
Langzaam stapte ze in de lift, waarbij haar korte blonde lokken, die tot aan haar schouders reikten haar minimime lengte iets meer leken doen lijken. Haar korte rokje bedekte haar billen en had precies de nette lengte eronder nog over, zodat het eerder geraffineerd was, dan een sletterige outfit. De panty die ze onder aan had, leek nauwelijks warm genoeg voor de vrieskou die buiten was aangekomen. Erboven had ze een dun truitje met een blazertje erover, gek genoeg wel mooi. De hakken aan haar voeten maakten haar, net als haar haar, net wat langer. Toch had ze geen zelfverzekerde uitstraling, ze stapte nu volledig in de lift, keek nog even beleefd om of er nog iemand anders de lift wilde gaan nemen, maar er was slechts een drukke massa mensen die elkaar de trap opduwde, en liet zich toen naar boven vervoeren, de derde verdieping van het bedomde gebouw, dat ook wel de naam school, of gymnasium, met zich mee droeg.
Haar eerste clusterles was er een met niemand van haar vriendengroep, of zelfs maar van haar klas, dan kwam er ook nog bij dat het filosofie was. Haar hand zou kapot zijn van vermoeidheid na het schrijven van de opdracht die hij de vorige les al had aangekondigd. Drie a4, handgeschreven nog wel. Ze keek wat onzeker om zich heen en het kleine beetje zekerheid dat er net was geweest, was nu zeker weg. In de hoek zaten een paar jongens te lachen en meteen betrok ze het tot zichzelf, zat er iets tussen haar tanden, zat haar haar stom. Ze richtte haar blik op haar boek en probeerde de blosjes die op de wangen verschenen te weerhouden van het verschijnen. Opeens voelde ze een tik tegen haar arm, ze keek op en haar grote ogen werden wat kleiner, in afvraging, wat het meisje naast haar van haar wilde. ''Wil je die opdracht samen doen?'' Fluisterde ze zachtjes. De schok was op haar gezicht te lezen, ze wist de naam van het meisje maar had nog nooit een woord met haar gewisseld. Snel knikte ze voor haar kans verging en beet op haar lip. Haar aandacht lag weer bij de leraar, terwijl de gedachten doormaalden over waarom het meisje haar had gevraagd voor de opdracht. Misschien wilde ze gewoon een goed cijfer? Dan was ze bij haar ook niet aan het goede adres, het laatste cijfer dat ze had terug gekregen was van Duits, haar slechtste vak, en een twee punt drie. Nou was filosofie wel een van haar betere vakken dankzij haar liefde voor woorden, die je veelvoudig kon gebruiken bij het vak. Ze hield ervan dat ze zich goed kon uitdrukken en als de docent haar woorden dan ook goed begreep.
''Aziza?'' Haar blik richtte zich op en ze zag dat de docent haar vragend aankeek.
''Sorry meneer, wat was de vraag?'' Haar stem was zoals altijd, zacht en lief, ze was het lieverdje van de docenten.
''Of je misschien aan de klas wilde uitleggen wat utilarisme is, in je eigen woorden graag.'' Zijn glimlach verdween niet, terwijl als een van de jongens hem dit had gezegd, hij chagrijnig was geworden omdat diegene niet had zitten opletten.
''Utilarisme is als je het meeste geluk voor de meeste mensen begeert, ook als je daarvoor een ziel zal moeten opofferen.'' Dit kwam zo even in haar op en was het resultaat van ook écht opletten in de les, wat ze meestal niet deed, omdat ze met haar vrienden praatte.
''Goedzo,'' de glimlach verdween niet van zijn gezicht en ze hoorde iemand geïrriteerd zuchten en een hoge, overdreven stem zeggen; ''ach, wat is het toch een lieverdje, nietwaar?'' Er was gelach te horen en ze zou willen dat ze hier en nu zou kunnen verdwijnen. In plaats daarvan zat ze er nog steeds, totdat ze eindelijk de bel hoorde, normaal het vreselijkste geluid dat ze kende, nu haar redding. Met een diepe zucht verliet het meisje met het prachtige, kleine lichaam en de mooie blonde lokken die een engelengezicht omhulden met grijsblauwe, glanzende ogen, het lokaal. Haar binnenste gebroken, de tranen bijna in haar ogen staand. Haar handen graaiden door de tas en tevoorschijn kwamen oortjes en een telefoon, waarmee ze zich tot aan de kluisjes even afsloot van alles en iedereen met heerlijke muziek, namelijk the script.
O, en het is niet zo dat ik zelf vind dat ik een prachtig lichaam heb enzovoort, helemaal niet zelfs. Dat is alleen om het contrast in het verhaal tussen hoe ze zich voelt en hoe ze is groter te maken (: Ik heb nog een ander stukje, maar dat vond ik minder goed gelukt qua schrijven dan deze haha
