Neergeslagen op de grond
Neergeslagen kansen vervlogen dromen
Verwarde gedachten vliegen in het rond
Hopend dat de levenslust weer zal komen


De wil is er wel maar de kracht niet
De angst belemmert iedere stap
Hopend dat niemand de pijn ziet
Weer terug bij het begin met iedere stap


De littekens te groot te diep
Toch begint de kracht weer te komen
Realiserend dat je te laat om hulp riep
Voorzichtig komt liefde je wereld weer binnenstromen


Na een hele moeilijke tijd weer opstaan
Ze zon begint weer te schijnen
Proberen met je leven door te gaan
Maar de littekens zullen nooit verdwijnen

Mooi gedicht!

Hier wat gedichten van mij:

Beneden hoor ik de gegooide
voorwerpen vallen en overslaande
stemmen ruziën

De radio
zet ik nog wat harder

----

De zon geeft een beetje warmte
net als jij
   

Sneeuwvlokken vallen vanuit de hemel
naar beneden, ze dwarrelen zachtjes neer
 
 
Op mijn zwarte jas. Ademloos vang ik ze.
 
 
Ik druk een kusje op mijn handschoenen
en zwaai naar de hemel
   

Mama gooit met liefde, nu
gooi ik liefde terug – dag mama, 

Lieve mama,

Ik mis je wel hoor.

---


Hij telefoneert met een haast
geïrriteerde stem en ik hoor hoe een
gemene stem hem pijnlijke antwoorden
bezorgt, hoe hij kwetsbaarder wordt
 
bij elk woord, een stap verder
de keuken in, verraadt onrustigheid
in zijn hoofd

Ik weet dat als het zo nog langer
doorgaat er geschreeuw komt van de
spreker aan de andere kant en
er ruzies zullen ‘ontstaan’

of ruzies, nee, natuurlijk niet..
Ik bedoel: on-e-nig-he-den
want gescheiden zijn ze al

Ik sluit mijn ogen – tranen
vallen – letterlijk nu – en hoop dat
*naam* niet naar mij vraagt voor
ze de hoorn er vervloekt op gooit
 
 -Scheiden is zo makkelijk-

Een upje voor dit topic!

Denkende gedachten

Bang om zomaar uit gedachten te verdwijnen
Zodat de rust weer in je neer dwaalt
Ik duw mezelf langzaam en stil je hoofd in
Maar mijn gedachten denken dat jij mij weer zachtjes terug duwt
Bang om zomaar vergeten te worden
Omdat gedachten je zoveel meer te bieden hebben
Ik probeer met zwaartekracht zwaar in jou neer te dalen
Maar mijn gedaante heeft geen kracht
Laat staan de kracht van zwaarte
Bang om zomaar verlaten te worden
Omdat niets is wat gedachten je doen denken
Ik brand een kaarsje in je
Maar jij blaas het lacherig weer uit
Ik stook een vuur in je
Maar jij wappert spottend
Tot het in verdwenen rook verdwijnt

Piano jongen

Rustig en teder
Zijn ogen gesloten
Het was de rauwe, pure passie die hem sierde
Vingers die als zoute regen op de toetsen vielen
'Kon iedereen maar stil zijn' dacht ik
Kon iedereen maar horen hoe de zoute druppels sneller vielen
Hij stopte
Een stilte
De zoute druppels nu als stille dauw op een zondag morgen
Rustig en teder
Zijn ogen gesloten

Vunzige seks

Rauw, als vunzige seks op een vermoeide zondag avond
Wanneer de sigaret is opgebrand liggen ze weer met de ruggen toegekeerd
De vergankelijkheid van vunzige seks, brandende sigaretten en het leven
Ongeremd, als een vliegend vluggertje, dwaalt hij over haar heen
Wanneer de wijn op is liggen ze weer een behoedzame afstand van elkaar
En is de kracht van passie weer voorbij
De vergankelijkheid van een glas wijn, ongeremde lichamen en gedachtes op een rij
Hij steekt er nog een op
En verlaat het licht om in de puurheid van het donker zijn jonge lichaam te bevrijden

Sorry als er dingetjes verkeerd in staan!

Als ik er morgen niet meer was
 
als ik zou schuilen, zou jij dan huilen?
zou je verdriet hebben, zou je het doorhebben?
zou je me missen, of uit je leven wissen?
zou ik in je hart blijven, of er langzaam uit drijven?
zou ik in je gedachten zijn, of doet dat je alleen maar pijn?
zou je huilen in de klas
als ik er morgen niet meer was..?
 
 
 
 
ik weet, hij is niet zo heel goed maar ik ben 13 jaar en vind het leuk om dit soort gedichten te maken x

Upje

Mooie gedichten hierboven! Blijf schrijven allemaal!!
Hier nog 2 van mij:
--
30 graden Celsius

(ik weet het nog goed
het was 30 graden
het was 15u37)
de vogels floten
en de zon scheen
warme zonnestralen

een telefoontje
geschreeuw
ongeloof
de vogels werden stil
de klok stopte met tikken
de zon stopte met schijnen

(ik weet het nog goed
het was 30 graden
het was 15u50)
--
Mama
Ik heb haar niet gekend
maar ooit was ze hier
mijn handjes
(toen nog klein)
tussen haar handen
warm gehouden
-ik had ze nog eens willen voelen,
om te beseffen en te onthouden
als bewijs van je bestaan,
ik kan voelen dat je er was,
maar wanneer ik je wil vastgrijpen
ben je door mijn vingers geglipt-

Want op een dag
waren haar handen weg
de wind had haar meegenomen
ik heb haar niet gekend
maar ooit was ze hier
 
--

Liefs, xx

Er staan mooie gedichten hier!

Een gedicht van een meisje.
Misschien is het meer een kort verhaal..?

Je hebt iets in mij losgemaakt, iets wat zo sterk is dat het mijn gedachten overheerst,
iets waarvan ik niet wist dat ik het in me had.
Toen ik je zag spelen, zo vol met passie en emotie,
wist ik dat je nog wel een tijdje in mijn hoofd zou rondspoken.

Ik heb constant het gevoel dat ik in de gaten wordt gehouden, en elke keer als ik dat gevoel heb,
verschijnt jou naam in mijn gedachten, als een liedje op de radio, uit het niets, keer je steeds weer terug in mijn hoofd. In mijn fantasie.

deze periode bestaat uit een vreselijke cirkel van de drang om je te zien, en omkeren als ik je dan eindelijk zie.
Ik weet niet of ik nou bang ben, of verlegen.
Maar wat ik wel weet is dat elke keer als ik naar muziek luister, ik jou voor me zie, spelend met dezelfde passie en emotie die ik zag en voelde toen ik je voor het eerst zag spelen.

de dag die ik zal herinneren als de dag waarop jij voor altijd een plekje hebt veroverd in mijn hoofd,
en in mijn hart.

E-girl.

Up!

  1738.
Gek hoe woorden zo snel gezegd zijn,
terwijl de gedachte nog vers is.
Moeite met die nog te verwerken,
-        ja ’t is toch wel een gemis.
 
De aandacht raakt niet gelijk verdeeld,
ik krijg de portie geminimaliseerd.
Glimlachend of alles oké is
-        ja, dat ben ik nooit verleerd.
 

Up voor dit topic, ik dicht zelf de laatste tijd ook en ik was al op zoek naar andere gedichtjes op GS, er staan hier mooie dingen.

Dit is geen gedicht, sorry (ze zijn allemaal wel echt mooi)


Gevangen.
 Zo voel ik me. Als gedetineerde ken je elke klokslag. Je weet het wanneer je je droge eten krijgt dat vast blijft plakken in je keel en je weet het wanneer je naar buiten mag. Waar hekken zeggen dat je niet verder kan komen. Ze geven een grens aan. Tot hier en niet verder.
 Ik wens dat ik dat ook heb. Een grens waar ik tegen mezelf kan zeggen tot hier en niet verder. Telkens wanneer ik hem neerzet is er zo’n idioot die hem weghaalt. Ik weet niet wie het is. Ik wil het weten. Ik wil diegene vragen waarom. Waarom verzet je hem? Waarom luister je niet naar wat ik zeg.
 Ik denk dat veel meiden dit wel herkennen. Telkens opnieuw. Opnieuw die pijn, omdat die grens telkens weg is. Opnieuw dat je jezelf afvraagt waarom? Opnieuw dat je huilt in het midden van de nacht en je je mond bedekt zodat niemand je kan horen.
 Maar wat zal er gebeuren als iemand je hoort? Wordt hij dan boos, omdat je je aanstelt of zal hij het een keer zien. Zien wat hij aanricht wanneer hij niet nadenkt over wat hij zegt. Zal hij je dan beloven het niet meer te doen? Zeggen dat hij van je houdt en het een paar weken later weer doet.
 Wat er dan gebeurd is dat je een grens opzet. Tot hier en niet verder. Een hek zoals het ware, die zegt dat je zo niet verder kan gaan.
 Maar dan gebeurt het weer. En hij ziet in wat hij aanricht wanneer hij niet nadenkt over wat hij zegt. Hij zal beloven het niet meer te doen, zegt dat hij van je houdt en doet het over een paar weken weer. En wat er dan gebeurd is dat je een grens opzet. Tot hier en niet verder.