Ik heb een heel gênant probleem;
Okee, iedereen heeft uiteindelijk aandacht nodig.
Maar ik wil véél aandacht.
Het is niet dat ik constant idiote dingen of verhalen loop te verzinnen om maar weer de aandacht op me te vestigen, maar ik heb gewoon altijd een soort 'honger' naar aandacht.
Ik word ook bloedchagrijnig als mijn vriend bijvoorbeeld niet op msn is, of als hij even geen tijd heeft.
Als hij bijvoorbeeld bij me is geweest, is het gevoel weer even weg en ben ik weer tevreden, maar vroeg of laat komt het gewoon weer terug.
Ik schaam me er echt dood voor, maar ik weet niet hoe ik ervanaf kom!
Ik probeer het altijd te negeren, maar ik word er dan nog steeds chaggo van als ik geen aandacht krijg, en vervolgens ga ik, zonder dat ik het merk weer aandacht vragen... (Bijvoorbeeld door te sms'en)
De andere kant van het verhaal is dat ik ook heel slecht ben in aandacht géven. Soms negeer ik het liefst mensen. Mn vriend geef ik dan wel aandacht natuurlijk. Maar als hij erom gaat 'vragen' (zoals ik dus ook altijd doe) wil ik dat niet meer. Ook mijn ouders en vrienden geef ik eigenlijk alleen aandacht als het mij uitkomt, bedenk ik me nu
Help!
Hoe kom ik van die 'drang naar aandacht' af!?
(Ik voel me namelijk echt een egocentrische trut en ik wíl er echt vanaf.)