Ik heb geen herpes, maar wel genitale wratten gehad, ik weet niet of het oké is om dat hier te posten?
Toen ik 17 was, ben ik langdurig seksueel misbruikt. Toen dit stopte heb ik een soa test laten doen, maar die kwam helemaal goed uit - echt een enorme opluchting!
Maar bijna een jaar later voelde ik bij de ingang van mijn vagina een onregelmatigheid. Ik dacht er nog niet echt veel van, ik had in die tijd best veel seks met mijn vriend en dacht dat die verandering in het weefsel misschien daar aan toe te schrijven was.
Maar een tijdje later stond ik onder de douche, en zag ik allemaal bultjes rond mijn clitoris zitten... ik raakte in paniek omdat ik meteen dacht aan genitale wratten. Ik kon pas na een week bij de dokter terecht, en toen was het nog een stukje erger geworden, nog meer bultjes. Ik had er gelukkig geen pijn aan, het jeukte alleen een beetje, maar mentaal ging ik er echt aan onderdoor. Ik voelde me ranzig, smerig en besmet. Vooral omdat ik nog steeds denk dat ik het aan het misbruik heb opgelopen, omdat mijn vriend slecht één ander had gehad voor mij, een meisje dat ook nog maagd was.
De huisarts bevestigde meteen dat het genitale wratten waren, en keek ook even naar binnen. Ik had ook inwendig wratten zitten. Hij verwees me door naar de gyneacoloog.
Meteen belde ik voor een afspraak, maar de wachttijd was zes weken. Dit duurde mij echt veel te lang, omdat het echt razendsnel uitbreidde. Huilend belde ik mijn moeder op, die toen weer met de huisarts besprak of ik een spoedafspraak kon krijgen (mijn moeder is doktersassistente). Dit kon, dus hoefde ik maar een week te wachten op mijn afspraak.
De gyneacoloog schreef voor om een aantal dagen per week, de wratten twee maal daags zelf aan te stippen. 's Ochtends en 's avonds.
Dit was een ware hel. Ik weet niet of één van jullie wel eens een wrat heeft laten aanstippen, maar als het dan op de gezonde huid komt ga je kapot van de pijn. Ondertussen zaten de wratjes bij mij rond mijn clitoris, in de plooien tussen mijn schaamlippen en 3 vrij grote bij de ingang van mijn vagina. Elke keer dat ik moest aanstippen werd ik er zó mee geconfronteerd, omdat ik met mijn benen wijd voor de spiegel moest gaan zitten omdat ik het anders niet kon zien. En ik ging echt dood van de pijn. Ik kon niet goed lopen of zitten. Mijn hele vulva was rood, droog en schilferig. Ik huilde erg veel, en het werd niet eens beter.
Weer belde ik huilend mijn moeder op, dat ik dit echt niet kon. Mijn moeder overlegde weer met de huisarts, die nogal geïrriteerd was naar de gyneacoloog toe. Bij mij was het veel te erg verspreid, er zaten er een paar tussen die te groot waren en het zat ook nog eens inwendig. Dat was de reden dat hij me doorstuurde, want hij kon zelf ook die aanstipvloeistof voorschrijven. Hij verwees me door naar een andere gyneacoloog voor een second opinion, weer met spoed omdat het zo snel verspreidde.
Het gesprek met de tweede gyneacoloog was heel wat fijner. We hadden het er ook over wat voor effect dit mentaal op me had. Ook bespraken we de opties.
Het is een operatie geworden onder narcose. Ik was gewoon helemaal weg, en met een soort metalen lusje brandden ze de genitale wratten weg.
Binnen een dag was ik uit het ziekenhuis.
Ik was zo blij er vanaf te zijn. Maar toen ik mezelf thuis inspecteerde, sloeg de angst me om het hart. Ze waren er één vergeten. En deze zat echt op een ROTplek. half naast, half op mijn clitoris. En dan niet eens op het kapje, nee echt de clitoris zelf. Ik besloot hem meteen aan te stippen. Het was maar een erg kleintje dus de vloeistof liep over mijn clitoris, wat echt verschikkelijk veel pijn deed. Na nog één keer aanstippen was deze ook weg.
Er is een grote kans dat genitale wratten terugkomen, maar bij mij is het ondertussen al 3 jaar geleden, zonder nieuwe wratten. Dus er is ook een kans dat mijn lichaam het virus opgeruimd heeft.
Verder heeft dit helemaal geen gezondheidsgevolgen. Artsen noemen het een 'cosmetisch probleem'.
Voor mij had het wel veel gevolgen. Psychisch ging ik er aan onderdoor en ik kreeg meer herbelevingen en last van het seksueel misbruik uit het verleden. Het idee dat ik een virus wat ik van 'hem' heb gekregen bij me draag, altijd een stukje van hem in me, maakte me letterlijk ziek.
In de relatie met mijn vriend was het ook niet makkelijk. Ik heb het virus sowieso doorgegeven, maar hij heeft gelukkig nooit last gehad. Wat het ergste was, is dat we bijna een jaar zonder seks hebben gedaan, omdat ik me zo vies voelde en een aanraking niet kon verdragen. Dit is nu weer helemaal goed gekomen.
Maar ik zal nooit meer vergeten wat een impact een 'onschuldige' SOA op je leven kan hebben..
